Trigger warning: straatintimidatie-, agressie en seksueel geweld.

Esra Verhoeven (18)

“Zodra de portieren op slot gingen, wist ik: dit is foute boel. ‘Ik wil dit niet’, zei ik nog terwijl hij zijn hand over mijn been streelde. En ik probeerde me te verzetten: schreeuwen, schoppen, slaan – maar het werkte niet. In mijn hoofd vluchtte ik weg van die plek. Ik concentreerde me op de kleur van de autobekleding en de deurboompjes aan zijn binnenspiegel. Toen hij klaar was, kuste hij mijn voorhoofd. ‘Doei lieve schat’, zei hij toen ik wegrende. Dat vond ik misschien wel het ergst: dat hij deed alsof ik dit ook wilde.

Van een vrolijke, social meid veranderde ik in iemand met een laag zelfbeeld. Ik zat vaak thuis, terwijl mijn vrienden eropuit trokken. Voor mannen was ik bang. Zelfs mijn vader durfde ik geen knuffel meer te geven. In EMDR-therapie leerde ik: het is niet mijn schuld. Nu gaat het goed met me. Tijdens de rechtszaak heb ik gebruikgemaakt van mijn spreekrecht. Zo liet ik hem zien: je hebt me niet gebroken, klootzak.”

Lees ook
Mirthe (19) verzamelt verhalen over straatintimidatie: ‘Zóveel vrouwen maken dit mee’

Stop straatintimidatie

Naast Esra deelden nog vijf vrouwen hun ervaringen met straatintimidatie- en agressie. Je kan ze vinden in ons nieuwe nummer, ‘Stop Straatintimidatie’. Het is belangrijk om dit onderwerp bespreekbaar te maken, zodat er verandering komt in het onveilige gevoel dat vrouwen ervaren. Yeliz Çicek, hoofdredacteur van LINDA.Meiden, zegt: “Vrouwen en leden van de LGBTQI+-gemeenschap zijn de grootste groepen die te maken krijgen met straatintimidatie. Dat wij allemaal wel een voorbeeld kunnen noemen is absurd. We doen er soms lichtvoetig over, maar dat is het niet. Het is geen probleem van vrouwen alleen, maar van ons allen.”