Suusje, de kat van Sandra de Blaeij (43), kwam altijd thuis als er met haar etensbakje werd gerammeld. Tot die ene avond. Ze is weken zoek en wordt uiteindelijk vergiftigd aangetroffen op het dak van de buren.
“Vanuit het slaapkamerraam kon ik haar donkerbruine pootjes zien liggen”, vertelt Sandra.
Suusje was een hele lieve kat, zo vertelt Sandra. “Ze stelde zich afhankelijk van ons op en vond alles prima. Ze hield enorm van knuffelen en geaaid worden en als je een speeltje naar haar gooide, kwam ze dat terugbrengen. Ik deed haar ’s ochtends altijd naar buiten en als ik ’s avonds met haar etensbakje rammelde, was ze binnen tien minuten terug.” Alleen de laatste keer kwam de Noorse Boskat niet meer terug.
“Eerst maakte ik me nog geen zorgen, maar na een uur was ze nóg niet terug. Dat was echt niks voor Suusje”, legt Sandra uit. “We zijn rondjes gaan lopen in de buurt, maar na een paar dagen vonden we haar nog niet. Daarom hingen we briefjes op.”
Lees ook
Kat redt Frans gezin van koolmonoxidevergiftiging
Na een week komt de buurman aan de deur, die bezig is met zijn dakreparatie. “Hij vertelde dat hij haar had zien liggen. Mijn toenmalige vriend en de buurman klommen het dak op en daar was ze inderdaad. Vanuit het slaapkamerraam kon ik haar donkerbruine pootjes zien liggen. Ze leefde niet meer. Sorry, het is al twintig jaar geleden, maar ik krijg er weer een brok van in mijn keel”, vertelt Sandra geëmotioneerd. “Het was zo’n bijzonder beestje en het idee dat ze daar misschien dagen heeft gelegen… Vreselijk.”
Met spoed gaat Sandra naar de dierenarts voor een onderzoek. “Die zag dat ze een stuk zalm met daarin gif in haar buik had. Ik was zo verdrietig, maar ook heel kwaad: waarom voeren mensen gif aan dieren? Suusje was zo lief, hoe haal je het in je hoofd om zoiets te doen? We hebben er nog melding van gemaakt bij de politie, maar die deed niets. Ze zouden het ‘in de gaten houden’. Later is het bij meer katten in de buurt gebeurd.”
Suusje:
“Een maand na het incident nam ik al een nieuwe kat. Ik hou van zorgen en viel na Suusje een beetje in een gat. Ik miste de aandacht en het knuffelen met zo’n dier”, vertelt Sandra. Ze merkt al gauw dat ze veel te vroeg een nieuw huisdier heeft genomen. “Die nieuwe kat voelde dat ook aan. Ik was heel gespannen als ‘ie op mijn schoot kroop en hij beet me af en toe. Deze had hele andere wensen en een ander karakter. Uiteindelijk is het goedgekomen tussen ons, maar hiermee kreeg ik Suusje natuurlijk niet terug.”
Inmiddels heeft Sandra weer twee nieuwe katten – “Deze keer heb ik wat langer gewacht met de aanschaf” – maar die komen niet buiten. “Ik ben argwanend geworden. Ik voel me ook schuldig, omdat ik een deel van hun vrijheid ontneem. En ik woon niet eens meer in die buurt. Maar het idee dat weer een dier van mij wordt vergiftigd, kan ik niet aan. Ik mis Suusje nog steeds.”
Meer lezen over huisdieren? Ga naar linda.nl/huisdieren
Lees ook
Schotse man voert levende katten aan zijn vechthonden
