De bevalling van Rilana ter Schure (32) liep niet zoals gehoopt. Haar dochter Faye werd uiteindelijk met een spoedkeizersnede geboren en liep daarbij zuurstoftekort op. Hierop volgde een onzekere periode.
In ‘Werpsterren’ deelt een moeder sterren uit voor haar zwangerschap, bevalling en kraamweek. 1 ster staat voor de ultieme nachtmerrie, 5 voor het perfecte sprookje.
“De zwangerschap kwam iets eerder dan gepland, maar mijn man Wesley (31) en ik vonden het een heel leuke verrassing. Al snel werd ik echter angstig voor wat er allemaal ging komen. Ik was eerder succesvol behandeld voor PTSS, maar door de hormonen gingen alle gesloten deurtjes weer open. Het beste ‘medicijn’ daartegen bleek, naast erover praten, het tweede trimester te zijn. Ik was dertien weken en een paar dagen zwanger toen ik van de één op de andere dag nergens meer last van had.
Vanaf dat moment had ik een fijne zwangerschap, tot ik bij dertig weken fysieke klachten kreeg. Zo kreeg ik last van bekkeninstabiliteit en vochtophoping. Vooral dat laatste vond ik ellendig. Mijn handen, benen, enkels, voeten; alles werd dikker en niks hielp. Strontchagrijnig werd ik ervan.”
“Na 38 weken zwangerschap braken rond 6.00 uur mijn vliezen. Yes, ik ga vandaag mijn dochter ontmoeten, dacht ik. Rond 6.45 uur waren we in het ziekenhuis, maar had ik nog geen weeën en geen ontsluiting. Pas rond 18.30 uur begon het en ongeveer een kwartier later zat ik middenin een weeënstorm.
Hoewel het al een lange dag was, begon het ergste pas toen ik – rond 22.30 uur – persweeën kreeg. Ik perste, perste en perste. Hoewel ik kracht blééf zetten, kwam er geen beweging in.”
Lees ook
Lianne voelde haar baby niet meer en trok aan de bel: ‘Beste telefoontje uit mijn leven’
“Er werd een knip gezet en de vacuümpomp werd erbij gepakt. Vervolgens voelde ik dat ze rustig aan de baby trokken. Dit eindigde echter met een plotselinge harde klap: de vacuümpomp was losgeraakt. Toen dit nog twee keer gebeurde, merkte ik onrust om me heen. Ik raakte in paniek en voelde mijn ogen wegdraaien. ‘Dit gaat ‘m niet worden, bel een OK’, hoorde ik nog in de verte.
Door middel van een spoedkeizersnede werd op 1 augustus 2020 om 5.01 uur onze dochter Faye geboren. Ze huilde niet en werd direct meegenomen. De artsen hebben er uiteindelijk dertien minuten over gedaan om haar door middel van beademing ‘op te starten’.”
“Toen ik Faye rond 7.30 uur voor het eerst zag, keken Wesley en ik elkaar aan en begonnen we ontzettend te huilen. Alle spanning leek voorbij, alles leek goed te gaan en ik vond het heerlijk om eindelijk op de roze wolk te zitten.
Die nacht werd echter de deur van onze kamer opengegooid en zei een verpleegster paniekerig dat het niet goed ging met Faye. Ze had epileptische aanvallen, vermoedelijk door zuurstoftekort tijdens de bevalling. Ik schrok, maar zat nog vol in de morfine en vond het lastig om te volgen. Wat gebeurde hier allemaal?”
Lees ook
Christina’s zoontje moest na de bevalling gereanimeerd worden: ‘Hij was helemaal blauw’
“We moesten zo snel mogelijk naar een ander ziekenhuis, waar Faye op de Neonatale Intensive Care Unit (NICU) kwam te liggen. Ze lag aan allerlei draadjes en was bont en blauw. De verwachtingen waren die eerste dagen erg onzeker. Ze wisten niet of Faye het ging overleven en als ze het zou overleven, wisten ze niet hóé. ‘Met een groot deel van de baby’s die dit laten zien, loopt het helaas niet goed af’, werd gezegd.
Na drie ontzettend onzekere dagen, waarin Wesley en ik ons tussen het ziekenhuis en het Ronald McDonald Huis verplaatsten, werd gelukkig duidelijk dat Faye het zou overleven. Wel zorgde een MRI-scan voor spanning. De artsen hadden iets atypisch gezien, en wisten nog niet wat het inhield. Ik heb nog nooit zoveel gehuild als tijdens het wachten op de verdere uitleg.”
“Het bleek gelukkig opnieuw mee te vallen. Waar de meeste baby’s bij zuurstoftekort schade aan beide hersenhelften overhouden, had Faye bijna alleen maar schade aan de linkerkant. De hersenen zijn erop ingericht dat wanneer er links schade is, de rechterhersenhelft een deel van die functies over kan nemen. Ook kan hersenschade bij baby’s nog herstellen. De vooruitzichten zagen er ineens veel beter uit.
Na dat gesprek, op 7 augustus, voelde het alsof iemand alle lucht uit me had gezogen. Nu het dieptepunt was bereikt, gaf mijn lichaam zich er volledig aan over. Ik bleek er fysiek slecht aan toe en werd opnieuw in het ziekenhuis opgenomen. Dat deed me al snel goed en ook met Faye ging het veel beter. Het is bizar dat ze in een paar dagen zo opknapte.”
Foto: Pris Photography.
“Het was geweldig om 9 augustus met z’n drieën naar huis te gaan, maar ook thuis was het nog even zwaar. Faye was snel overprikkeld en huilde veel. Op allerlei manieren probeerden we haar zo min mogelijk prikkels te geven, maar ze bleef huilen. Als klap op de vuurpijl kregen we begin december alle drie corona. Faye gilde het dag en nacht uit.
Toen we van corona opgeknapt waren, werd Faye wat relaxter. Ik denk dat ze in het begin een beetje wantrouwend was en nu merkt dat ze niet in een boze, enge wereld leeft. Ze maakt nu contact en is veel gezelliger. Dat is erg fijn om te zien.”
Lees ook
Eveliens dochter heeft de progressieve ziekte van Batten: ‘Hoe leg je dit een kind uit?’
“Bij de laatste controle kregen we complimenten over hoe goed Faye hieruit is gekomen. Het ontprikkelen was boven verwachting goed gegaan. Er zijn op dit moment helemaal geen neurologische afwijkingen meer te vinden. Wel zou ze haar leven lang last kunnen houden van prikkelgevoeligheid en concentratieproblemen. Maar als ze dat heeft, is het niet eens met zekerheid toe te schrijven aan het zuurstoftekort.
Wesley en ik praten veel over wat er is gebeurd en beseffen hoeveel geluk we hebben gehad. Waar we ons normaal gesproken druk om maakten, vinden we nu nauwelijks boeiend. Natuurlijk balen we af en toe dat Faye niet wil slapen, maar we zijn ook dankbaar dat we die uitdaging überhaupt hebben. Als ik dan naar die blauwe ogen en grote glimlach kijk, ben ik de meest dankbare persoon op aarde.”
Was jouw bevalling speciaal of juist precies als in de boekjes? We willen het allemaal weten. Mail in het kort jouw bevallingsverhaal (met naam, leeftijd, telefoonnummer en foto’s) naar: verena.verhoeven@linda.nl.
