In de rubriek ‘Monumentje’ brengen lezers een ode aan een overleden geliefde, vriend of familielid. Deze week herdenkt Marjet haar moeder Jet, een bijzondere, sterke vrouw.
Geschreven door Marjet Hamel ter nagedachtenis aan haar moeder Jet Hamel-de Jongh (17-02-1941 – 01-08-2020).
Op 27 juli 2020 zaten we bij mama’s bed en wisten we pas een paar dagen dat ze niet meer lang bij ons zou zijn. Maar dat het echt nog maar zo kort zou zijn, konden we niet voorspellen.
We hebben mam op 29 juli naar huis gehaald en daar bij haar bed gezeten, over haar gesproken en mooie muziek gedraaid. We hebben ook gelachen, dat zou ze fijn gevonden hebben.
Toen we de tweede nacht haar alle drie welterusten hadden gekust en de kamer uit waren gegaan, is ze op 1 augustus overleden. Het was goed zo.
Er moest veel geregeld worden, en wat ben ik blij met de manier waarop dit is gegaan. Het was fijn om dit samen met pap en Maaike te mogen doen. Het was het laatste wat we voor haar konden doen. De laatste keer dat wij voor haar mochten zorgen, nadat ze jaren voor ons had gezorgd.
Pap zei dat ze een rieten mand mooi vond. We zochten muziek uit. En een rouwkaart met een mooie boom en een mooie tekst: ‘Haar optimisme en haar grote hart zijn een blijvende inspiratie voor ons. Wij zijn enorm trots op wie zij was.’
De uitvaart was prachtig. Het was stralend weer en de aula was een enorme bloemenzee. In gedachten zag ik mam door de aula lopen. Ze zou de kaartjes lezen en aan de bloemen ruiken, terwijl ze zachtjes de blaadjes zou aanraken.
Debby herdenkt haar moeder Marijke: 'Ik hoor haar nog zo mijn naam lachend zeggen'
Er is veel gebeurd het afgelopen jaar. Opleidingen zijn afgerond en Judith en Thijs werden eind mei de trotse ouders van Otis. Wat zou mijn moeder groots geweest zijn! Overgrootmoeder!
Gelukkig kunnen we hem veel verhalen over haar vertellen en heb ik aan mijn moeder een heel mooi oma -voorbeeld gehad. Ik hoor nu van mijn dochter dat ik mijn kleinkind niet mag verwennen, net zoals ik ooit tegen mijn moeder zei.
Mijn moeder was een sterke vrouw. Ze kon het hele huis van binnen en van buiten verven, de tuin opknappen en dan alsnog lekker koken. Ik doe het haar niet na.
Ik mis de telefoontjes, het samen lachen en kibbelen. Samen naar de bios om daar de voorstellingen van André Rieu te zien, ze genoot daar altijd zo van. Ook gingen we samen naar het tuincentrum, plantjes kijken en kopen en lekker het restaurant van het tuincentrum bezoeken. We maakten er echt een dagje van.
Sinds haar overlijden ben ik niet meer in een tuincentrum geweest, bang voor de herinnering. Het was een raar jaar. Ik heb nooit geweten dat rouwen zo rauw zou zijn. Iedere dag denk ik aan mam. Het gemis is nog heel groot, maar men zegt dat het scherpe eraf zal gaan.
Marjet en haar moeder Jet.
Mark herdenkt zijn moeder Wiepkje: 'Ik kan een leven lang varen op de liefde die ze heeft gegeven'
