Marjon (42) liet zich na twee zoons steriliseren door middel van filshie clips. Toen ze last kreeg van vermoeidheidsklachten, dacht ze dan ook geen moment aan een zwangerschap.
In de rubriek ‘Werpsterren’ deelt een moeder sterren uit voor haar zwangerschap, bevalling en kraamweek. 1 ster staat voor de ultieme nachtmerrie, 5 voor het perfecte sprookje.
“Mijn man Alex wilde eigenlijk maar één kind. Hij is zelf enig kind en zag bij broers en zussen vaak alleen maar ruzie. Toen onze zoon Luca (8) op 4 maart 2011 werd geboren, voelde hij echter zoveel liefde dat hij toch nog wel een kindje wilde. Op 17 april 2015 werd onze zoon Fygo (4) geboren.”
“Na de tweede bevalling had ik last van een baarmoederverzakking. Daar mocht ik alleen aan geopereerd worden als ik geen kinderwens meer had, anders zou de verzakking terug kunnen komen. Met twee gezonde kinderen was onze wens vervuld. Het leek ons dan ook handig als ik tijdens deze operatie ook meteen gesteriliseerd werd. Zo zou het gedoe met de pil of condooms meteen voorbij zijn.”
“In maart 2017 werd ik gesteriliseerd door middel van filshie clips, die om mijn eileiders werden geplaatst. Het is een veelgebruikte sterilisatiemethode waarbij je nog maar een heel kleine kans hebt om zwanger te raken. Een arts vertelde dat het plaatsen van de clips de ‘allerbeste manier van anticonceptie’ was.”
“In februari 2018 had ik veel stress en was ik ontzettend moe. Toen ik de huisarts vertelde over mijn vermoedens van een burn-out, benoemde ik ook dat ik net zo moe was als bij mijn eerste zwangerschap. De arts vroeg daarop wanneer ik voor het laatst ongesteld was geweest, maar dat hield ik niet bij; zwanger worden kon ik toch niet.”
“De huisarts wilde dat ik toch een test deed, dus dat heb ik die nacht – ik moest toch plassen – maar direct gedaan. Ik wist zó zeker dat ik niet zwanger was. Nou, niets bleek minder waar: er stond meteen een streepje.”
Lees ook
Linda raakte op haar 42e onverwacht zwanger: ‘Ik dacht dat ik al in de overgang zat’
“Ik kon niet meer slapen. Dacht: hoe kan dit? Wat nu? Wat zal Alex zeggen? Rond 7.30 uur maakte ik hem wakker. Alex schrok ook en we belden meteen de verloskundige. Er was een grote kans op een buitenbaarmoederlijke zwangerschap.
Een spermacel is kleiner dan een eicel en kan door de clips heen glippen, maar dat een bevrucht eitje dan ook weer door die clip teruggaat naar de baarmoeder, gebeurt vrijwel nooit. Dan kan het dus dat de embryo zich in de eileider nestelt in plaats van in de baarmoeder.”
“Maar de bevruchte eicel bleek toch ontsnapt te zijn: de verloskundige vond een kloppend hartje in de baarmoeder. Ik was ongeveer zeven weken zwanger.”
Marjon: “Hier wist ik één week dat ik zwanger was.”
“We waren er nog dezelfde dag over uit dat we niet met een afgebroken zwangerschap zouden kunnen leven. We kozen voor dit kindje en ze, het was deze keer een meisje, was vanaf dat moment onwijs welkom. De hele zwangerschap ging het met de baby goed, maar met mij minder. Ik had last van koliekaanvallen, waarbij de baarmoeder op de urineleider drukt, ernstige vermoeidheid en een hoge bloeddruk.”
“Naast fysiek, vond ik het ook mentaal lastig. Onze omgeving reageerde goed, maar ik heb zelf veel last gehad van schuldgevoelens. Bij de jongens probeerden we zwanger te worden en waren we ontzettend blij toen het lukte. Nu keek ik er helemaal niet naar uit en schrok ik toen ik erachter kwam. Dat voelde zo oneerlijk naar haar. Ik zocht hulp en na een goed gesprek met iemand op mijn werk, kon ik de knop gelukkig omzetten.”
“Met 38 weken ging ik naar het ziekenhuis, omdat ik een raar gevoel had in mijn hoofd. Mijn bloeddruk bleek veel te hoog. Ik moest blijven en er werd me verteld dat ik de volgende dag zou bevallen. Het is allemaal heel snel gegaan. Ik kreeg 4 oktober 2018 weeën-opwekkers en een uur en tien minuten later werd onze dochter Danae al geboren.”
“Toen we haar voor het eerst zagen, waren we ontzettend emotioneel. Het was zo’n wonder. We waren enorm blij met dit cadeau en het ging heel goed met haar. De volgende ochtend mochten we al naar huis.”
Lees ook
Femke beviel op haar 15e, 25e en 35e: ‘Het was een wereld van verschil’
“De kraamweek was genieten. Ik had deze keer geen last van een baarmoederverzakking en ik was al snel mezelf. Ineens waren we met z’n vijven, hoe mooi is dat? Ook Luca en Fygo vonden het vanaf dag één geweldig. Ze overspoelden Danae met een heleboel kusjes en knuffels.”
“Ik kan me niet meer voorstellen dat we zonder Danae zouden zijn, ik ben zó blij dat ze er is. Ze heeft een nieuwe dimensie aan ons gezin gegeven en brengt verbinding. De jongens maken wel eens ruzie, maar wat Danae betreft zitten ze op één lijn: kom niet aan ons zusje.”
“Binnenkort word ik geopereerd om te kijken of er een fout is gemaakt bij de sterilisatie, of dat het allemaal toeval was. Omdat ik dan toch weer op de operatietafel lig, word ik meteen opnieuw gesteriliseerd. Deze keer door middel van het wegknippen van een deel van mijn eileiders. En dat stuk moet groot genoeg zijn, want in sommige gevallen groeien de delen weer aan elkaar.”
Lees ook
Anke raakte door spiraal heen zwanger: ‘Ik was al dertig weken in verwachting’
“We zeggen nog steeds dat de zwangerschap niet gewenst was. Sommige mensen begrijpen dat, maar anderen totaal niet. Danae is wel gewenst, maar de zwangerschap was dat nou eenmaal niet. Andere vrouwen die voor zo’n moeilijke beslissing staan, raad ik aan om hun gevoel te volgen. Je moet echt achter je beslissing staan. Ikzelf heb ervaren dat het echt goed komt met een extra kindje. Je hebt liefde genoeg.”
Er worden in Nederland per dag gemiddeld 478 kinderen geboren en dat gaat elke keer weer anders. Was jouw bevalling speciaal of juist precies als in de boekjes? We willen het allemaal weten. Mail in het kort jouw bevallingsverhaal (met naam, leeftijd, telefoonnummer en foto’s) naar: nieuws@linda.nl.
