Bevallen is voor de meeste vrouwen geen pretje, laat staan als je dan ook nog een allergische reactie tijdens het persen krijgt. Dat overkwam Marieke Boom (36), die onlangs beviel van haar eerste kindje Liv.
“Mijn ogen zaten zo dicht door de zwelling, dat ik ‘in het donker’ heb liggen persen”, vertelt ze.
“Ik was eigenlijk al zwanger voordat we überhaupt écht waren begonnen met proberen”, lacht Marieke. “Ik had ook een voorbeeldige zwangerschap. Je hoort vaak dat vrouwen zich in de eerste periode heel ziek voelen, maar dat heb ik allemaal niet gehad. Ik heb me continu goed gevoeld en met 41 weken is Liv geboren.”
Die bevalling ging alleen niet van een leien dakje, vertelt Marieke. “Ik had gelezen dat een bevalling gemiddeld twaalf uur duurt, waarvan één uur persen. Dat hield ik in mijn achterhoofd, hoewel ik er open inging. Bij iedereen verloopt zoiets anders, natuurlijk.”
Marieke tijdens haar zwangerschap met haar man:
Één op vijf moeders zegt dat bij bevalling fouten zijn gemaakt
“Mijn weeën begonnen om 23.00 uur en de volgende dag om 8.30 uur ’s ochtends had ik nog maar vier centimeter ontsluiting. We waren dus nog geen pepernoot opgeschoten”, gaat de kersverse moeder verder. “Mijn weeën-intensiteit nam ook af, dus die moesten weer met medicatie worden opgewekt. Ik kreeg daarbij ook bloeddrukverhogers. Inmiddels was ik al twaalf uur in touw en had ik niet meer de energie om die op te vangen. Dus ik wilde een ruggenprik, een epiduraal.”
De injectie wordt gezet en Marieke kan verder met haar bevalling. De pijn van onderen neemt af, maar van boven gaat het mis. “Naarmate de tijd vorderde, kreeg ik droge, jeukende ogen. Op zo’n afdeling in het ziekenhuis is het altijd warm vanwege alle pasgeboren baby’s, dus ik dacht dat ik daar last van had. Maar het werd alleen maar erger. Mijn ogen zaten zo dicht door de zwelling, dat ik ‘in het donker’ heb liggen persen. Ik werd ook erg benauwd. Ik moest steeds drie teugen adem nemen om daarna weer te mogen persen, maar ik had te weinig adem om die derde teug te pakken.”
“Maar toen ik Liv eenmaal op mijn borst kreeg, verzachtte dat alles. Een euforisch moment. Dan heb je gewoon je eyes on the price, hoewel ik niet heel veel kon zien.”
“Ergens denk ik: waarom heb ik niks van mijn toestand gezegd? Maar het was mijn eerste bevalling en ergens denk je: misschien hoort dit erbij. Er liepen allerlei medisch geschoolde mensen om me heen. Ik dacht, als er iets misgaat, zullen zij wel ingrijpen. Zij weten hoe dit werkt. Maar dat is niet gebeurd. Ze zagen mijn dikke ogen wel, maar hebben er vervolgens niets mee gedaan. Na de bevalling ben ik een nachtje gebleven en zou ik de volgende dag overleg met de dokter hebben over de allergische reactie.”
“Aangezien ik vaker last heb van mijn allergieën, ik kan bijvoorbeeld niet tegen honden, katten en bepaald soort eten, heb ik zelf gauw een soort huis-tuin-en-keuken-tabletje ingenomen. Dat hielp wel. De dokter zei de volgende dag ook: ‘Blijf daar maar mee doorgaan.’ Vanuit het ziekenhuis heb ik geen medicatie meer gehad.”
De zwelling houdt uiteindelijk een week aan. “Daardoor heb ik weinig foto’s van mezelf in de kraamweek. Dat is jammer, maar ik zag er echt niet uit. En de foto’s die ik heb, houd ik lekker voor mezelf.”
Meryem lag door personeelstekort na haar bevalling 'nog vijf uur in haar eigen troep'
Dinsdag, zo’n vijf weken na de bevalling, heeft Marieke een gesprek met het ziekenhuis gepland staan. “Voor mijn gevoel hebben zij niet juist gehandeld. Dat ik die reactie kreeg, staat ook nog steeds niet in mijn elektronisch patiëntendossier. Zo vreemd. Tijdens de bevalling zagen de dokters me veranderen, maar hebben ze niet ingegrepen. Als ze eerder anti-allergie-medicatie hadden toegediend, had het misschien niet zo ver hoeven komen. Ik voelde me volledig uitgewoond, wat wel normaal is na een bevalling. Maar ik was pas echt beroerd door die ogen. En dat is niet normaal.”
“Er wordt nu uitgezocht waardoor ik de allergische reactie kreeg. Dat kan komen door de wee-opwekkers, de bloeddrukverhogers of de epiduraal. We willen ooit een tweede kindje, maar ik wil absoluut niet nog zo’n bevalling. Ik ben dus benieuwd wat er qua medicatie nog mogelijk is de volgende keer. Ik heb de hoop dat het dan gewoon goed komt.”
Maar eerst geniet ze volop van haar eerste kindje Liv. “Het moederschap bevalt supergoed. We zijn gezegend met een makkelijk kindje, ze slaapt al tien dagen door. Ik mag dus absoluut niet klagen. En ze is natuurlijk de liefste, de mooiste en de leukste. Alle clichés zijn waar.”
Liv:
Nicki is bevallen in Japan: 'Ik kreeg een preek over dat ik te veel was aangekomen'
