“Nu ik erop terugkijk, kan ik het hele proces het best beschrijven als een helse reis. Een heel pittige tijd, maar gelukkig wél met resultaat”, vertelt ze. “Het herstel, zowel fysiek als emotioneel, neemt veel tijd in beslag. Ik denk dat ik de ervaring het best kan vergelijken met een bevalling. Op het moment zelf denk je, wat doe ik mezelf aan? Maar daarna ben je vooral blij met het resultaat.”
Qua chronische pijn gaat het stukken beter dan voor de liposucties. Door haar overbelaste knieën ging lopen moeilijk, was traplopen pijnlijk en joggen nagenoeg onmogelijk. “Ik ben nu veel mobieler”, aldus Joyce. “Het is gewoon echt een verlichting. Ik heb nog wel last van mijn linkerknie, die kan ik niet helemaal strekken. Mijn fysio zegt dat het met trainen wel goedkomt. Mijn lijf moet ook gewoon wennen aan de nieuwe situatie.”
Ook mentaal is er het een en ander veranderd. “Je moet maar even kijken hoe je het verwoordt, hoor. Anders denkt mijn vriend ook, daar heb je haar weer”, lacht ze. “Maar ik merk dus dat ik me sensueler voel en daar ben ik niet de enige in. Ik spreek veel andere vrouwen met lipoedeem die heel onzeker zijn en het liefst in het donker leven. Ik ben niet de enige die zich na een liposuctie vrouwelijker voelt en beter in haar vel zit, ook op dát vlak. Deze bijkomstigheid mag ook best wel eens benoemd worden, vind ik.”
Lipoedeem
Joyce is dus meer dan tevreden met het resultaat van de drie ingrepen. Bang dat het lipoedeem in haar benen weer toeneemt is ze niet. “Dat zie ik dán wel weer. Ik heb een positieve mindset en ik wil niet stressen over iets waarvan ik niet weet of het überhaupt gaat gebeuren.
Ze vervolgt: “Ik doe er aan mijn kant alles aan om het onder controle te houden. Ik train, eet goed, doe aan lymfedrainage en heb mezelf steunkousen op maat laten aanmeten. Maar lipoedeem blijft een chronische ziekte, het kan altijd terugkomen. En dat is oké. Ik geniet gewoon van wat ik nu heb.”