“Ik wilde vluchten voor wie ik was, omdat ik me schaamde”, schrijft Cavallo. “Ik dacht niet dat ik mijn passie kon volgen én gay kon zijn. Toen ik in de kast zat, leerde ik mijn gevoelens te verbergen, zodat ik kon voldoen aan het ideaalbeeld van een topvoetballer. In het profvoetbal krijg je ook maar kort de tijd om de top te bereiken. Een coming-out kan die kansen verpesten. Als homoseksuele voetballer weet ik dat andere spelers daarom zwijgen. Ik wil daar verandering in brengen.”

In de boeiende NOS-podcast De Schaduwspits wordt al een tijdje gezocht naar een Nederlandse topvoetballer die eerlijk wil zijn over zijn geaardheid, wat in het vrouwenvoetbal geen enkel probleem is. Na langdurig en uiterst voorzichtig rondvragen wil één mannelijke prof wel toegeven dat hij homo is, maar alleen anoniem. “Als sportman heb ik maar één doel: het hoogst haalbare bereiken. Dat kan worden geschaad als ik met mijn geaardheid naar buiten treed.”

Dat Josh Cavallo al op 21-jarige leeftijd en aan het begin van zijn carrière uit de kast komt is dus ontzettend moedig. We weten immers dat het fragiele mannenvoetbal al in paniek raakt van regenboogvlaggen in stadions. Maar de jonge Cavallo krijgt gelukkig veel lof. Op de Instagrampagina van Adelaide United spreken zijn baas, coaches en een teamgenoot uit hoe trots ze zijn op Cavallo’s dappere daad. Homofobe comments worden direct afgestraft door fans.

Dat was heel anders in de jaren negentig, toen de Britse voetballer Justin Fashanu uit de kast kwam. Hij werd beschimpt in de roddelpers, en later aangeklaagd omdat hij een 17-jarige jongen tot seks zou hebben gedwongen. In 1998 maakte de getroebleerde voetballer een einde aan zijn leven. In het briefje dat hij achterliet schreef Fashanu dat hij niets verkeerd had gedaan, maar dat hij Engeland was ontvlucht omdat hij als (zwarte) homoman nooit een eerlijk proces zou krijgen.

Dit jaar kwamen actieve profs uit twee hypermasculiene sporten uit de kast én kregen brede steun: Carl Nassib in het American football en Josh Cavallo in het reguliere voetbal. De verandering gaat misschien traag, maar gestaag. Dus ik heb hoop. Sportieve lhbti-jongeren die nu opgroeien hebben eindelijk rolmodellen, die bewijzen dat je de top kunt bereiken zonder jezelf te verloochenen.

Haroon Ali vraagt zich af: 'Heeft iedere drugsgebruiker bloed aan zijn handen?'Lees ook