Op haar website en Instagram-account (12.300 volgers) maakt Claudia Crobatia de dood bespreekbaar. Dat is belangrijk, meent ze, want het taboe is steeds groter geworden.
En daarmee is de angst voor de dood toegenomen.
Op haar website en Instagram-account (12.300 volgers) maakt Claudia Crobatia de dood bespreekbaar. Dat is belangrijk, meent ze, want het taboe is steeds groter geworden.
En daarmee is de angst voor de dood toegenomen.
“Als kind was ik al nieuwsgierig naar het leven”, aldus Crobatia. “Het is magisch. We vinden het vanzelfsprekend dat ons lichaam werkt zoals het werkt, terwijl het eigenlijk ingewikkeld in elkaar zit. Ik was doordrongen van het leven en de dood. Ik zocht antwoorden, maar kon ze niet vinden.”
Op haar vierentwintigste overleed haar vader. “Hij was 58 toen ik werd geboren en kampte in mijn jeugd al met gezondheidsproblemen. Toen hij overleed, merkte ik dat veel mensen het moeilijk vonden om het erover te hebben. En überhaupt moeite hadden met de realisatie dat het leven eindig is.”
Dat inspireert haar en ze besluit onderzoek te gaan doen. “Onderzoek naar hoe we als mensen omgaan met de dood, hoe je daarmee om kunt gaan en hoe je de angst hiervoor kunt verminderen.”
Volgens Crobatia zijn we in deze moderne samenleving onze relatie met de sterfelijkheid verloren. “Onder meer doordat veel mensen niet meer religieus zijn en de rituelen die we vroeger hadden, kwijtraken. Als je dan zelf of iemand in je omgeving in aanraking komt met ziekte of de dood, is dat confronterend. Schokkend misschien zelfs wel. En erover praten moeilijk.”
Op haar platform hoopt de deathfluencer, onder meer middels een cursus doodgaan, de bewustwording te vergroten. “Ik begeleid mensen met uitzoeken wat de dood voor hen betekent. Welke gedachtes en ervaringen hebben iemand gevormd. Opvoeding en religie kunnen hierbij een rol spelen.”
Tekst gaat verder onder de Instagrampost.
Volgens haar is het goed om hier al mee bezig zijn voordat je er keihard mee geconfronteerd wordt, zodat je voorbereid bent als het moment daar is. “Praat erover met de mensen om je heen. Dat kan het taboe wegnemen en inspirerend werken.”
Ze vervolgt: “Ook is het goed om je wensen voor je uitvaart vast te leggen. Wil je begraven worden of gecremeerd, welke nummers moeten gedraaid worden en waar wil je naartoe. Dat kan gewoon in een documentje op je computer. Dat geeft rust en neemt een stukje stress bij je nabestaanden weg, mocht het moment plots daar zijn. Ik schrijf ook cemetery reviews die hierbij kunnen helpen.”
Een traumatische ervaring kan de angst voor de dood hebben aangewakkerd en je in de weg staan. “Analyseer waar die angst vandaan komt. Vaak zijn we banger voor het idee dan voor de werkelijkheid. Als je onderzoekt welke ideeën zich in jouw hoofd hebben gevormd, ebt de angst vaak deels al weg.”
Die bewustwording kan je leven veranderen. “Mensen die terminaal zijn, maken vaak een bucketlist. Ze willen alles uit het leven halen wat er nog in zit. Maar als je je bewust bent van je sterfelijkheid, ga je ook bewuster leven. Doe je de dingen die je écht wil doen. Ook als je waarschijnlijk niet binnenkort overlijdt.”
En of ze zelf nog bang is voor de dood? “Mijn eigen doodsangst is niet volledig weg en dat hoeft ook niet. Angst voor de dood is menselijk. Overlevingsdrang is bij de mens ingebouwd. Maar ik ervaar wel meer ruimte om naast die angst ook andere aspecten van de dood te ervaren, zoals verbinding, dankbaarheid, en bewustwording. Angst mag, zolang we maar in alle openheid met elkaar over de dood kunnen praten en elkaar durven te confronteren.”
Lees ook
Romy herdenkt haar moeder Brigitte: ‘Jouw dood bracht mij dichter bij mezelf’