Bijstand

De relatie tussen Charlie en haar ex loopt twee jaar geleden op de klippen. Zij blijft achter met haar zoon en dochter in een sociale huurwoning. Ze is bezig met een studie fysiotherapie en heeft daarnaast een tijdelijke baan, goed voor duizend euro in de maand. Daar komt nog zo’n tweehonderdvijftig euro aan alimentatie van haar ex bovenop. De twee waren niet getrouwd en hadden geen samenlevingscontract, dus aanspraak maken op meer is niet mogelijk. Het is niet veel, maar ze houdt haar hoofd boven water.

Als Charlie’s contract een jaar later niet verlengd wordt, raakt ze werkeloos. Ze ontvangt drie maanden lang een WW-uitkering en belandt daarna in de bijstand. Charlie: “Het viel precies samen met de start van alle coronamaatregelen. Ik probeerde te solliciteren, maar de hele sportsector lag plat. Overal werd de stekker uitgetrokken. In de tussentijd liet mijn ex me vallen als een baksteen. Hij heeft geld genoeg, maar bekommerde zich helemaal niet om me. Toen ik vertelde dat ik naar een aantal keer naar de Voedselbank moest, kreeg ik te horen: ‘Veel geluk’. Dat was het.”

Situatie

Momenteel leeft Charlie van een bijstandsuitkering van 1059 euro. De alimentatie zit daar al bij inbegrepen, toeslag voor de kinderopvang komt daar nog bovenop. Het is net te doen, vertelt ze. “Ik ben inmiddels een expert in het kopen van tweedehands kleding. En gelukkig kunnen de kinderen via wat initiatieven nog naar dans- en muziekles. Het leven gaat door, maar ik moet er keihard aan trekken om het gestroomlijnd te laten verlopen.”

Charlie studeert volgend jaar af, de kinderen hebben school en ze probeert ondertussen als zzp’er naar werk te zoeken. “Het is lastig, maar ik ben trots dat ik het waarmaak. Ik sta hier gewoon nog op mijn twee poten. Ik schaam me niet voor mijn huidige situatie, maar ben er wel van geschrokken dat ik een partner heb uitgekozen die zó weinig compassie toont. Dat is het pijnlijkst van alles.”

Charlie deelt haar verhaal om andere vrouwen te waarschuwen. “Ik dacht dat mijn ex altijd respect voor mij zou hebben als moeder van zijn kinderen. Helaas. Hoe leuk of lief je partner ook is: dwing goede afspraken af. Praat open en transparant over geldzaken en stel bijvoorbeeld een samenlevingscontract op. Zorg dat het vastligt. Dat ben je aan jezelf, en aan je eventuele kinderen, verschuldigd.”

Lees ook
Genista is slachtoffer van de toeslagenaffaire: ‘Ik kon geen 25.000 euro ophoesten’

Respect

Hoewel ze zichzelf zoals gezegd niet schaamt voor haar situatie, merkt ze wel dat ze moeite heeft met de manier waarop over mensen in de bijstand gedacht wordt. “Je kunt me niet definiëren aan de hand van mijn bankrekening. Ik ben genoeg, mijn kinderen zijn genoeg. Je telt ook mee als je géén modaal inkomen verdient. Als we meer zouden praten in plaats van oordelen, zouden we elkaar veel sneller kunnen helpen.”

“Ik moet fucking hard mijn best doen om rond te komen, dat is gewoon zo. Maar iedereen heeft zijn eigen problemen: de een worstelt met gewicht, de ander met geld. Het gaat mij om respect en de manier waarop je aangekeken wordt. Dat was bijvoorbeeld heel fijn bij de Voedselbank: die mensen waren superlief, respectvol en ondersteunend. Echt een warm bad, als je je verder in de steek gelaten voelt.”

Weg naar boven

Charlie studeert in juni 2021 af en hoopt dan een baan te kunnen vinden. “Wat me dan aangeboden wordt, pak ik aan. Nu studeer ik hard door en probeer ik als zzp’er wat voet aan de grond te krijgen. Het is geen ideale situatie, maar alle beetjes helpen.”

Ook van buitenaf is een helpende hand van harte welkom. “Het zit hem echt al in kleine dingen, zoals een cadeaubon voor de supermarkt. Dat ik gewoon een keertje zorgenvrij boodschappen kan doen, of nieuwe schoenen kan kopen voor mijn dochtertje. Steek iemand een hart onder de riem als je het je kunt veroorloven.”

* Wegens privacyredenen is de naam van Charlie gefingeerd. Deze is wel bekend bij de redactie.

Lees ook
Goede doelen krijgen minder geld in coronatijd: ‘Vreselijk om niet te kunnen helpen’