Ah, l’amour. Niets fijner dan een hevige verliefdheid of steady relatie. Maar helaas zijn niet alle sprookjes een goed einde beschoren.
In de rubriek ‘Bedrogen Vrouw’ spreken we vrouwen die door alle leugens het bedrog niet (meer) zagen.
Ah, l’amour. Niets fijner dan een hevige verliefdheid of steady relatie. Maar helaas zijn niet alle sprookjes een goed einde beschoren.
In de rubriek ‘Bedrogen Vrouw’ spreken we vrouwen die door alle leugens het bedrog niet (meer) zagen.
Vandaag vertelt Anneloes (57) haar verhaal.
Duur relatie
34 jaar, waarvan 22 jaar getrouwd
Type bedrog
Voorliegen
“Het was nooit mijn wens om te trouwen, dat wilde hij heel graag. Ik ging erin mee en werd na verloop van tijd steeds afhankelijker van hem. Door ons groeiende gezin leken we dichter bij elkaar te komen, maar emotioneel raakten we juist verder van elkaar verwijderd. Open gesprekken werden zeldzaam, incidenten spraken we niet goed uit en stapelden zich op.
Na acht jaar huwelijk dreigde mijn man bij me weg te gaan, maar we besloten tóch door te sukkelen. Vooral voor onze twee kinderen. We gingen op vakanties en hielden alles draaiend, maar ik liep wel op eieren. Ik wilde niet verantwoordelijk zijn voor het einde van ons huwelijk.
Dit liep lange tijd door en eerlijk? De afgelopen jaren was ik best tevreden. We vonden een modus waarin het werkte: het was geen heel liefdevolle relatie, maar ik vertrouwde erop dat we samen dit gezin in stand konden houden. Heel af en toe dacht ik in een milliseconde, ‘misschien is dit huwelijk klaar zodra de jongste uitvliegt’, maar die gedachte stopte ik weer weg. Ik was er dus wel mee bezig, maar heel anders dan hij.”
“Hij bleek namelijk de afgelopen vijf jaar te hebben afgeteld naar het eind van onze relatie, zonder dat ik dat wist. Hij bracht twee jaar geleden onze dochter naar het vliegveld voor haar examenreis. We hadden een fijne zaterdag samen: we wandelden en ik kookte uitgebreid. Toen het eten op was, begon hij. ‘Er zijn drie dingen’, zei hij. ‘Ten eerste: het is klaar. Ik heb nog zo’n 25 jaar te leven en die zijn niet met jou. Ten tweede: ik blijf hier wonen en ten derde, voor de rest is alles bespreekbaar.’ Dit alles had hij bedacht toen onze dochter aan haar havo-opleiding begon, vijf jaar geleden. Haar eindexamen zou het einde betekenen van ons huwelijk, als een soort deadline. Dit had hij zelfs met een aantal vrienden besproken.
Het was een soort ontslag op staande voet en het overrompelde me totaal. Ik voelde me echt bedrogen: jarenlang zat ik in een relatie die niet oprecht bleek te zijn. Ik ben emotioneel voor de gek gehouden. We zitten nu nog in de mediation en onze scheiding is bijna rond, maar hij geeft me nog steeds geen bevredigende antwoorden. Hij wijst enkel met zijn vinger naar mij, alles is mijn schuld. Dat is de gedachtegang die hij de laatste jaren heeft goedgepraat voor zichzelf. Ik voel me genegeerd en aan de kant geschoven.”
“Het stomme is, ik voelde wel dat er misschien iets niet helemaal klopte, maar dat het zó erg was? Hoe heb ik dat gemist en hoe heb ik het zover laten komen? Hierdoor ben ik heel onzeker over mezelf geworden. Ik heb de neiging om mezelf het slachtoffer te voelen, maar weet ook dat ik zo niet verder kom. Daar probeer ik dus, met wat hulp, overheen te stappen. Want ik moet in mijn eentje verder en wil de kinderen hier zo min mogelijk mee belasten.
Ik ga mezelf niet langer wegcijferen. Een huwelijk bevat ook een zakelijke component, naast liefde en organisatiekunst. Alles lag bij hem of stond op zijn naam, ik had hierin beter mijn mannetje moeten staan. Hij greep de situatie aan om mij volledig te passeren in zijn besluit. Dat laatste doet eigenlijk nog het meeste pijn. Waarom zag hij mij – op persoonlijk niveau – ook niet langer als volwaardige partner?”
Ben jij ook ooit bedrogen en wil je jouw verhaal delen? Mail in het kort jouw ervaringen samen met je naam, leeftijd en naar ellen.hensbergen@linda.nl.
Lees ook
Bedrogen vrouw Marjolein: ‘Alle rekeningen leeg, de spaarpot van 30.000 euro weg’