Warrig gezicht

Het was zondag 2 augustus 2015 toen Ada’s man Ben verdween. Hij was die ochtend met de auto vertrokken. “Er was spanning tussen ons. Onze oudste zoon was vijf jaar eerder verongelukt en dat heeft onze levenssituatie veranderd. Ik wist niet waar hij heen ging en hij is niet meer terug gekomen.” Ada’s familie had Ben die dag toevallig in het dorp Beesd gezien met een warrige blik. “Dat gezicht had hij thuis ook al een tijdje.”

‘Ze moesten alles weten’

Nadat hij 24 uur was vermist, zat de familie bij het politiebureau. “Ze moesten alles van mij weten. ‘Zou het kunnen zijn dat hij zelfmoord heeft gepleegd?’, vroegen ze. ‘Dat denk ik wel’, zei ik.”

Lees ook
Politie vindt ‘zeer vermoedelijk’ lichaam vermiste hockeyvader

Bericht via Twitter

De dagen erna zochten Ada, haar kinderen en familie naar Ben, maar zonder resultaat. “Woensdag kreeg een vriendin van mijn dochter opeens een bericht via Twitter, dat iemand levenloos was gevonden in Beesd. Mijn dochter belde de politie direct voor bevestiging.” De politie was op dat moment al onderweg naar Ada’s huis. “Ik moest vertellen wat voor kleding Ben aanhad en toen werd het duidelijk. Een boer had Ben gevonden op zijn land. Hij had zichzelf verwond.”

‘Haar vader was haar alles’

De periode na de zelfmoord van Ben noemt Ada “loodzwaar” voor haar en de kinderen. “Ik had het al een keer meegemaakt met het overlijden van mijn oudste zoon, vijf jaar eerder.” Ada’s tweede zoon kwam terug uit Mallorca, waar hij voor zijn studie was. Haar dochter geloofde niet dat haar vader zelfmoord had gepleegd. “Ze gelooft het nog steeds niet. Haar vader was haar alles. Ze denkt dat iemand anders het heeft gedaan. Maar dat is uitgesloten.”

Lees ook
KPN verbindt mensen die bellen naar 113 nu door naar zelfmoordpreventielijn

‘Je moet door’

Ada kreeg hulp van een maatschappelijk werker en was daar erg blij mee. “Ik probeerde alles maar door te laten gaan, hoe zwaar het ook was. Op een gegeven moment merkte ik dat het leven weer zin had. Je moet door voor je kinderen, anders hebben zij niemand meer.”

Uit het niets

Ben’s zelfmoord was voor Ada geheel onverwacht. Hij liet geen afscheidsbrief achter. Maar dat hij hier al lang mee rondliep, was wel duidelijk volgens Ada. “In april 2015 zei hij uit het niets dat hij uit elkaar wilde gaan. Hij was opgelucht toen het woord ‘scheiden’ viel, maar bij de mediator liep het vast. Misschien heeft dat meegespeeld. Dat hij dacht: Het gaat niet zoals ik wil.

Lees ook
Eric (36) over zelfmoordgedachten: ‘Mijn emoties waren uitgeschakeld’

Geluk

Vijf jaar later gaat het weer goed met Ada. “Ik wilde weer blij zijn. Sinds 6 september dit jaar ben ik  hertrouwd. Ruim twee jaar was ik alleen en stond ik niet open voor een relatie. Ik was alleen met mezelf bezig.” Toen ze haar nieuwe man ontmoette, had ze een grote muur om zich heen. “En die is hij langzaam aan het afbouwen.” Ze had niet gedacht weer gelukkig te worden. “Maar dat is wel zo, het gebeurde.”

Nieuwe start

“Dat missen blijft, het wordt alleen maar erger.” Dat ziet Ada bij haar kinderen ook. “Zeker op data van verjaardagen en de dag van de vermissing. Het is zo anders geworden. Ik heb mijn achternaam bewust veranderd. Nieuwe start, nieuw leven.”

Worstel je met suïcidale gedachten? Praat er dan over. Telefoon 0900-0113 of www.113.nl