De plek: restaurant De Kas. De vrienden: acteurs Romana Vrede, Ellen Parren, Nazmiye Oral, Lykele Muus en Frederik Brom. De aanleiding: ze spelen alle vijf in ‘De Zitting’, een aangrijpende #MeToo-film.
In LINDA.207 gaan de acteurs om tafel en bespreken ze de huidige filmcultuur, mét ruimte voor een goede grap op zijn tijd.
De Zitting is een beladen film over een politicus die door een bekende schrijfster wordt beschuldigd van verkrachting. Een film die bovendien werd opgenomen tijdens een pandemie, met al het gedoe dat daarbij komt kijken. Maar er mag óók nog gewoon gelachen worden.
Ellen: “Je moet de boel af en toe wel een beetje ontluchten. Juist omdat het onderwerp zo intens is, juist omdat we draaiden in zo’n gekke tijd. Dus deden we tussen de scènes door imitaties, werden er harde grappen gemaakt en was er een boel meligheid. Het is een serieuze film, maar het was toch vooral heel leuk en gezellig op de set.”
Nazmiye wijdt de goede sfeer op de set ook aan de pandemie: “Door corona zaten we met die hele groep in een bubbel. Allemaal waren we blij dat we überhaupt konden werken in deze tijd. Dat versterkte de diepte en intimiteit.”
Is er vier jaar na #MeToo iets veranderd in de filmwereld? Lykele denkt van
wel, maar benadrukt dat we er nog niet zijn. Nazmiye voegt toe: “Het raakte iedereen, ook op de set. Omdat je denkt aan elk moment in je leven dat je zelf onheus bent bejegend. Omdat je voelt dat jij of een ander eindelijk wordt gehoord, gehonoreerd. En voor mensen die zeggen dat ze er nu wel genoeg over hebben gehoord: dit is de eerste film die er in Nederland over wordt gemaakt. De eerste. We hoeven echt niet allemaal de barricaden op, maar het heeft wel tijd nodig. Tijd om het te stoppen, het te benoemen en het te laten helen.”
Frederik: “Omdat we er nog middenin zitten, is niet helemaal helder hoe we met #MeToo om moeten gaan. Daardoor loopt het soms stroef. Je kunt dan zeggen dat er daarmee dus een probleem is dat er eerder niet was, maar dat is onzin: het was er wel, maar niemand deed zijn mond open.”
Toch, zegt Nazmiye, zijn er wel degelijk dingen veranderd: “Ik speelde recent mee in een serie waarin ik een vrijscène moest doen. Ik had daar een ander gevoel bij dan in de jaren ervoor. We spraken het preciezer door, er was meer respect. De regisseur vroeg waar mijn grens lag.”
Romana: “Het is gewoon niet meer zo vanzelfsprekend als vier jaar geleden. Ik heb geen moeite met naakt zijn, vind het juist vaak heel prettig, maar sinds #MeToo wordt aan mij gevraagd wat ik nu eigenlijk wil. Vroeger was dat anders. Dan was het toch meer: wil je vandaag een rode of een blauwe string?”
Het hele interview lees je in LINDA.207, het nummer dat nu in de winkels ligt. Laat je hem liever thuisbezorgen? Dat kan ook – tijdelijk zonder verzendkosten.
Dure kleding is niet aan Elise Schaap besteed: 'In de P.C. Hooftstraat durf ik nergens naar binnen'
