Mario

Net als voorgaande jaren is het druk, vertelt Werner.  De première van Mario, een film over twee voetballers die verliefd worden, droeg daar zeker aan bij. “Een heteroseksuele man met wie ik mijn kantoor deel, was er ook bij. Hij vond de film een eye-opener: hij realiseerde zich hoe beklemmend de druk van je omgeving kan zijn als je op hetzelfde geslacht valt, en aan welke verwachtingen je dan moet voldoen om niet als minderwaardig te worden gezien. Hij zei: ‘Het zou niet moeten uitmaken, maar dat doet het dus kennelijk wel.'”

De trailer van Mario:

Een van de laatste taboes

“Homoseksualiteit binnen het voetbal is een van de laatste taboes die nog te doorbreken zijn”, zegt Werner. Daarom is het ook zo bijzonder dat de KNVB de film openlijk een warm hart toedraagt. “De KNVB vindt het ook een belangrijk thema. Een thema dat bespreekbaar mag zijn, bovendien. Dat is heel fijn. Het is natuurlijk niet zo dat het door één film meteen allemaal over rozen gaat, maar er wordt nu wel meer over gepraat.”

‘Waarom nog nodig?’

Dat is een belangrijk doel van de Roze Filmdagen: dat bezoekers niet alleen vermaakt worden, maar ook geïnspireerd of gestemd tot nadenken de zaal verlaten. Toch krijgt Werner zo nu en dan de vraag waarom een LHBTQI-filmfestival anno 2019 nog nodig is. Dat legt-ie graag uit: “In de reguliere bioscopen is bijna elke film heteronormatief. De laatste jaren is het aanbod voor LHBTQI’ers wel gegroeid: Moonlight, Call Me By Your Name, Green Book. Ook op Netflix gebeuren goeie dingen. Maar het totaalaanbod is veel groter. De meeste van die films halen de bioscoop niet; men ziet er geen geld in. Terwijl ze het absoluut verdienen gezien te worden.”

Lees ook
Lianne (29) over tolerant Nederland: ‘Het is alsnog verdomd ingewikkeld om jezelf te zijn’

Green Book

Na het Oscar-succes van Green Book kreeg Werner de vraag of de film erna ook op het festival te zien zou zijn. “Nee. Die draait al drie maanden in elke bioscoop. Wij willen juist films laten zien die je daar níet te zien krijgt. En dan ook nog heel veel films binnen tien dagen. Films die over óns gaan, en niet weer over Romeo en Julia.”

Jongere bezoekers

Een andere vraag die het filmfestival regelmatig krijgt, is of het publiek niet overwegend van hogere leeftijd is. “Waarom is dat zo van belang?” vraagt Werner zich af als wij ernaar vragen. “We trekken elk jaar jongere bezoekers, maar de community bestaat nou eenmaal niet alleen uit jonge mensen. Bovendien vinden veel culturele festivals het lastig jongere mensen aan zich te binden. Zij gaan toch vaak na een voorstelling weer naar een volgend evenement.”

IDFA

“Ik vind het ook heel belangrijk dat ouderen met plezier naar de Roze Filmdagen komen: in de gemiddelde uitgaansgelegenheid voelen ze zich minder op hun plek, worden ze weggekeken. Ik ben nu begin vijftig, en moet er niet aan denken dat ik straks nergens terecht kan op cultureel gebied binnen de LHBTQI-gemeenschap.” Daarnaast: “Bij IDFA komt ook niet alleen jong volk. Daar hoor je niemand over.”

Lees ook
Vinden wij een mooi signaal: KNVB schaart zich achter ‘homovoetbalfilm’ ‘Mario’

De Roze Filmdagen vinden nog tot en met 24 maart plaats in het Ketelhuis in Amsterdam.