Een behoorlijk verontrustend artikel in de Volkskrant van afgelopen weekend: een mammografie, een röntgenfoto van de borst, is niet altijd voldoende om een eventuele tumor op te sporen.
Vrouwenborsten bestaan uit vetweefsel en klierweefsel, legt een arts in het artikel uit. Als de borst uit veel vetweefsel bestaat, is een mammografie voldoende om afwijkingen te ontdekken, maar als een borst vooral uit klierweefsel bestaat, is dat lastiger te zien.
In dat laatste geval is een MRI-screening nodig, maar wat blijkt: de Gezondheidsraad is daar tegen, omdat het vrouwen onnodige stress zou geven. Artsen zien tijdens een mammografie of een borst uit veel klierweefsel bestaat, maar mogen daar niks over zeggen tegen vrouwen.
Ik leg het hier wat eenvoudiger uit, het loont om het stuk te lezen, want het is behoorlijk verbijsterend hoe dat weer gaat. Wanneer het om de gezondheid van vrouwen gaat, is er vaak onwil om dingen te verbeteren.
Laatst nog, nadat er weer aandacht was voor de pijnlijke plaatsing van spiraaltjes, was de eerste reactie van het Nederlands Huisartsen Genootschap dat er geen nieuwe richtlijnen zouden komen. ‘Neem maar een paracetamol’ is het advies – hoe kan het ook anders, het Nederlandse wondermiddel voor werkelijk elke kwaal. Gelukkig wil de Kamer wel dat pijnstilling makkelijker wordt bij het plaatsen van een spiraal. Dat is in ieder geval iets.
Terug naar de borsten en de MRI-scan. Volgens de Gezondheidsraad maak je vrouwen onnodig ongerust als je hen doorverwijst. Ik denk dat vrouwen zich dan juist serieus genomen voelen, dat ze liever een extra screening willen dan dat ze in het ongewisse worden gelaten.
Het is zo neerbuigend om voor vrouwen te beslissen of ze die stress wel aankunnen. Waarom zouden vrouwen anders al eerst de moeite nemen om naar zo’n deprimerende bus te gaan en daar hun borsten op een vervelende manier te laten pletten als ze die zekerheid niet wilden.
Die onverzettelijkheid, de weigering om moeite te doen, voorbij de gebaande paden te gaan en niet alleen naar kosten, maar ook welzijn te kijken, vind ik onbegrijpelijk.
'Weer een man die het leven van zijn vrouw op brute wijze beëindigt en weer een kind dat getuige was van de moord op zijn moeder'
Hassnae Bouazza is journalist, schrijver, vertaler en programmamaker.
Ze werkt als freelancer voor televisieseries, schrijft voor ‘NRC’, schreef samen met sterrenchef Soenil Bahadoer het kookboek ‘Spicy Chef’ en heeft haar eigen online glossy ‘Aicha Qandisha’. Voorjaar 2022 verscheen haar nieuwe boek ‘Een koffer vol citroenen’.
