Inmiddels wat Tinder-ervaringen rijker, vraag ik of het om mijn gezelschap gaat of alleen om sex. Gewoon, voor mijn eigen administratie. Het duurt even voor hij antwoord geeft: ‘Gezelschap, sex.’ ‘Oké’, antwoord ik.

Een paar uur later cancelt hij de afspraak: ‘Ik ben ziek. Lig in bed. Blijf thuis vanavond. Sorry.’

En dat was Deniz. De vraag was dus te rechtstreeks, concludeer ik. Ziek. Het zal. Wat een flauw excuus, alleen omdat ik op de man af vraag waar het om draait. Ik wens hem beterschap en denk: ‘Till 2000-never’. Sayonara.
Tot mijn stomme verbazing begint het ge-app de volgende dag direct weer. Met hetzelfde enthousiasme. In de loop van de week knapt hij op en ik krijg foto’s dat hij nog wat ziekjes op de bank ligt, daarna op kikkersafari is of buitengewoon smakelijk in de sportschool staat. We spreken wederom op vrijdag af. “Doe je wel je kissproof lippenstift op?”

Toch wat nerveuzig pik ik mijn jonge bokje op bij station Hilversum. Hij staat er al te wachten. Zijn donkere lange haar onder een beanie, stoer jack aan, spijkerbroek. En mijn hart slaat een slag over wanneer hij instapt. Ik was even vergeten hoe leuk hij is.

Ik laat me op sleeptouw nemen in het woeste nachtleven van Hilversum, oftewel een bruine kroeg in het centrum. We drinken, babbelen de hele avond hand in hand. Vraag me niet hoe we op het onderwerp komen, maar ineens blijkt dat we allebei reuze fan zijn van de tv-serie Shaka Zulu. Zo’n beetje uit het jaar klont, maar Deniz kan er hele quotes van opdreunen. En weet me ook te vertellen dat Nkosi, zoals Shaka wordt genoemd, geen ‘koning’ betekent zoals iedereen denkt, maar ‘heer’. Kijk, dat pik je dan weer mee op de vrijdagavond.

Hij fluistert de meest lieve dingen in mijn oor, hoe hij naar me verlangt, me tegen zich aan wil houden. En het gaat erin als koek. Ik voel me weer zestien. Ik vraag me koortsachtig af wat ik moet doen als hij me straks mee naar zijn huis vraagt. Nooit op de eerste of tweede date direct een homerun. Kan eventueel meegaan en alleen knuffelen of een beetje frommelen en dan weggaan. Hmm. Keuzes, keuzes…

Wanneer de kroeg sluit, rijd ik Deniz terug naar het station, daar staat zijn fiets. In de auto zoenen we, knuffelen en dan stapt hij uit en zegt: “Dankjewel voor de heerlijke avond.” Daar sta ik dan, helemaal stupéfait! Shit! Ben ik niet leuk genoeg? Niet dat ik per se mee had gewild, maar het is net zoiets als dat je langs een bouwplaats loopt. Je baalt van tevoren al dat bouwvakkers naar je gaan fluiten en als ze het niet doen denk je: Huh? Wat is er mis met mij? En weer eentje voor in het vat vol tegenstrijdigheden.

Onderweg flitst er van alles door mijn hoofd. Aha! Hij woont samen! Verdomme, weer zo’n lying sack of shit! Het is de enige verklaring, maar het voelt zo anders! Wanneer ik mijn auto voor de deur parkeer, appt hij alweer: ‘Ben je al thuis? Ik vond het een heel leuke avond. Lekker zoenen, kletsen met jou. Vond je aanwezigheid heerlijk. We gaan elkaar snel weer zien. Slaap lekker schat.’

Nee, hij woont niet samen, ik kan me dat gewoon niet voorstellen. Dat had ik zeker op mijn radar gekregen. Ik ren naar boven, mijn dochter is gelukkig nog wakker. “Ruik!” zeg ik tegen haar en adem hard in haar gezicht. “Stink ik?”
“Mam. Nee. Ik ruik alleen parfum.”

Ik ben in de war. Helemaal wanneer hij de volgende ochtend al om zeven uur appt: ‘Ik lig nog in bed. Lag je maar naast mij.’
‘Ja, was maar waar, he,’ antwoord ik en er heel terloops achteraan: ‘Lig je alleen in bed?’
‘Nee, met de buurman’, antwoordt hij.
‘Ik dacht ineens, je woont toch wel alleen?’ Minder subtiel, maar ik wil het weten.
‘Ik woon tijdelijk bij mijn vader in nadat mijn relatie uitging. Ben op zoek naar een huis, maar heb geen haast. Zullen we woensdag weer wat gaan doen?’
En wederom verbaast Deniz mij. Is hij dan toch de speld in de hooiberg?

Sophie (58, pseudoniem) is journalist, moeder en columnist bij LINDA.nl. Ze is volop aan het daten en neemt je mee in haar ervaringen. De volgende aflevering verschijnt zaterdag 27 juni om 12.00 uur op LINDA.nl.

Wil je de columns van Sophie nog gemakkelijker volgen, schrijf je dan in voor onze nieuwsbrief. De nieuwe aflevering verschijnt vanzelf in je mailbox.

Lees ook
‘Vreemdgaan is als standje 69: het lijkt geil, maar je kunt je op geen van beiden focussen’

Disclaimer: deze teksten zijn geschreven voordat de coronamaatregelen ingingen.