Ilias staat me buiten op te wachten. En ik zie al direct… dit is het he-le-maal niet; absoluut ouder dan de 63 die hij beweert te zijn, zijn broek nèt iets te lang, de punten van zijn schoenen lichtelijk omhoog én hij kauwt driftig op kauwgom.

Eenmaal neergeploft in de ronde bankjes van de bar zie ik hoe zijn ogen naar beneden en naar boven over mijn lichaam glijden en even blijven hangen op borsthoogte. Ik word gekeurd.

‘Zo Ilias, ben jij getrouwd?’, is mijn eerste vraag. ‘Ik ben gescheiden van mijn eerste vrouw.’ ‘En van de tweede?’ Hij kijkt me schaapachtig aan: ‘Nee, van die niet.’ ‘Wat doe je hier dan?’, vraag ik. ‘Ik zoek ontspanning. Gewoon. Gezellig.’

Ik zeg niets en dat hoeft ook niet want hij praat veel en graag over zichzelf. Zijn prestaties, zijn interessante baan, zijn fantastische tweede huis in Spanje. Hij kan morgen tickets voor ons boeken.

Ik wil naar huis.

Hij begeleidt me naar mijn auto en pakt mijn hand. Hij probeert me dichterbij te trekken, maar ik houd mijn arm stijf gestrekt en uit puur ongemak begin ik veel te hard te praten. ‘GOH LEUK HOOR, EEN HUIS IN SPANJE!’, schreeuw ik over het parkeerterrein.

‘Ja hè’, terwijl hij me zwoel blijft aankijken. Bij mijn auto vraagt hij: ‘Ik sta helemaal aan de andere kant, kun je me daar even naartoe rijden?’ Oei, wat baal ik, maar ik ben beleefd (lees: dom) en zeg schoorvoetend ja.

Ik scheur het parkeerterrein over en wanneer ik stop, trekt hij me wild naar zich toe en probeert me te zoenen. Ik kan nog net mijn hoofd wegdraaien, waardoor het bij een lik over mijn wang blijft.

‘Luister Ilias, je bent getrouwd’, bijt ik hem toe. ‘Ik heb geen zin om iemands side dish te zijn. Blijf van me af!’ ‘Je kunt me toch niet kwalijk nemen dat ik helemaal warm word van zo’n mooie blonde vrouw naast me?’, antwoordt hij in duidelijke staat van opwinding. ‘Ilias’, sommeer ik: ‘eruit!’ En morrend stapt hij uit.

De volgende dag appt hij me, hij wil me vanavond weer zien. Nee? Vrijdag dan? Hij moet voor zijn werk naar Duitsland, of ik mee ga. Ik krijg foto’s van bloemen en als ik mijn adres geef kan hij zo’n echte bos sturen.

Uiteindelijk block ik hem en grabbel verder in de Tindertombola. Driemaal is tenslotte scheepsrecht.

Sophie* (58) is journalist, moeder en columnist bij LINDA.nl. Ze is volop aan het daten en neemt je mee in haar ervaringen met datingapp Tinder. De volgende aflevering verschijnt zaterdag 4 april om 12.00 uur op LINDA.nl.

*Niet haar echte naam

Lees ook
‘Ik ben toch veel te oud voor Tinder?’

Disclaimer: deze teksten zijn geschreven voordat de coronamaatregelen ingingen.