Als maker van het televisieprogramma Van Vader naar Moeder heb ik het voorrecht om de stemmen van kinderen van gescheiden ouders te horen. Al zeven seizoenen lang breng ik deze kinderen op hun wisseldag van de ene naar de andere ouder.
Tijdens de rit in de auto delen ze hun verhalen over de impact van scheiding. Dit biedt niet alleen inzicht in hun wereld, maar herinnert me ook aan mijn eigen verleden.
Het idee voor dit programma ontstond uit mijn persoonlijke ervaringen als kind van gescheiden ouders. Ik was vijf jaar toen mijn vader besloot het huis te verlaten, mijn zus en ik bleven bij onze moeder wonen. Het was niet altijd makkelijk. Mijn moeder, die al een laag zelfbeeld had, voelde zich de ‘verlaten vrouw’, niet goed genoeg. Als kind zag ik mijn vader als de oorzaak van haar verdriet: hij had opgegeven.
Pas veel later, nadat ik zelf ook gescheiden was en een therapeutische familieopstelling deed, kreeg ik een nieuw inzicht. Ik realiseerde me dat hij wel degelijk zijn best had gedaan om bij mijn moeder te blijven. Op jonge leeftijd had hij zijn ouders verloren en vanuit een diepgeworteld verlangen naar een gezin, had hij alles gedaan wat binnen zijn macht lag om dit te bereiken. Maar het leven met mijn moeder, die met depressies en andere uitdagingen kampte, bleek uiteindelijk onmogelijk.
Mijn vader deed zijn best om op een goede manier gescheiden te zijn, maar mijn moeder bleef boos. De liefde die ze ooit voor hem voelde, was veranderd in haat. Tot mijn 43ste durfde ik mijn ouders nooit samen uit te nodigen voor mijn verjaardag. De angst voor een confrontatie en de stress van de gespannen sfeer waren te groot. Maar op een dag gebeurde er iets wonderlijks.
Vijf jaar geleden kreeg mijn moeder een zware psychose. Het was zwaar voor mijn zus en mij, dus besloten we de hulp van onze vader in te schakelen. Dit vonden we ontzettend spannend: hoe zou onze moeder, die onze vader haatte, reageren? Tot onze grote verbazing omarmde ze hem letterlijk en figuurlijk. Ze greep zijn hand, liet die niet meer los, praatte honderduit en haalde mooie herinneringen op aan hun gezamenlijke verleden.
Misschien had mijn televisieprogramma, dat ze trouw volgde, onbewust invloed op haar? Tijdens de psychose hadden veel van haar emoties te maken met de televisieprogramma’s die indruk op haar hadden gemaakt. Haar reactie op onze vader vulde ons met vreugde en verbazing. Maar ik was ook angstig: hoe lang zou dit zo blijven? En wat zou er gebeuren als de psychose voorbij was?
Het wonderlijke was dat mijn moeder alle jaren ná de psychose, tot aan haar dood vorig jaar, mijn vader bleef adoreren. Ze zei: “Ik heb één ding goed gedaan in mijn leven en dat is een leuke vader voor jullie uitzoeken.” Dit was niet alleen helend voor mijn vader, maar voor mijn zus en mij het mooiste wat we als kinderen van gescheiden ouders konden meemaken.
De kinderen die ik ontmoet in Van Vader naar Moeder delen vaak hun allerliefste wens: dat hun ouders weer samenkomen. Meestal weten ze dat dit niet meer zal gebeuren, maar misschien hopen ze vooral dat hun ouders gewoon weer vriendjes worden.
Mijn vader hield mijn moeders hand vast toen haar hart stopte met kloppen.
Door dat moment, waarop we met elkaar afscheid konden nemen, weet ik nu nog beter hoeveel waarde vergeving en verbinding hebben. Ik voelde me weer onderdeel van een gezin, met ouders die als vrienden met elkaar verbonden waren.
'Als iemand me wakker houdt met zijn gesnurk, wil ik een kussen op dat gezicht drukken'
Tatum Dagelet is 48 jaar en geboren in Amsterdam. Ze is de dochter van acteur Hans Dagelet en Dokus Dagelet is haar zus. Monk, Mingus en Charlie Chan Dagelet zijn haar halfbroers en halfzus. Tatum is actrice, presentatrice, regisseur en schrijfster. Ze heeft een dochter met deejay Ruud de Wild, Toy Travis.
