Lees ook
Suzette over de Amalia-beledigers: ‘Wat zijn jullie voor mensen?!

Lekker rondparaderen in m’n kasteel, en immer slank omdat ik me iedere ochtend in een Sissi-jurk zou laten insnoeren. Dat ik me tijdens diners en officiële gelegenheden aan allerlei ingewikkelde etiquette zou moeten houden, leek me ook geen probleem. In het geval ik met Harry zou trouwen, had ik allang bedacht dat ik Kates gedrag gewoon zou kopiëren. Kate een buiging, ik een buiging. Kate een stap opzij, ik een stap opzij. Kate een kusje aan William, ik een kusje aan William. Ik denk dat we dikke vriendinnen zouden zijn geworden.

Gisteren kwam er na dertig jaar smachten toch een keerpunt in mijn hunkering naar een prinsessenbestaan. Het internet ontplofte zowat nadat Meghan tijdens een fotomoment op Buckingham Palace met haar benen gekruist op een stoel was gaan zitten. Ik had het hele filmpje waarop het tafereel te zien was, nog niet gezien, maar dacht wel meteen: ‘Wat is daar gek aan?’ Mijn vader leerde me toen ik jong was al dat ik mijn benen altijd strák bij elkaar moest houden als er mannen in de buurt waren.

Dus ik naar dat filmpje kijken. Op zoek naar het moment waarop Meghan zich realiseerde dat ze een fout maakte, en haar for God’s sake gekruiste benen subtiel in een Duchess slant pose liet overgaan. Maar ik zag het niet. Voor mij hing dat been nog steeds in de lucht te bungelen. Dus ik keek nog een keer, en nog een keer, (begreep ondertussen wel waar het mis was gegaan: copy-Kate was nergens in de zaal te bekennen), en nog een keer. En toen ik ongeveer met m’n wang tegen de computer zat aangedrukt, realiseerde ik me dat wij – polygoonstem: hét volk – met z’n allen minstens net zo gek zijn als al die etiquette van de Queen.

En ineens wilde ik voor het eerst in mijn leven toch maar geen prinses meer worden. Ik zag al helemaal voor me hoe eindeloos op repeat zou worden gezet hoe door een roekeloze beweging mijnerzijds, de Queen per ongeluk in de vijver zou belanden. Of dat in slow motion miljoenen keren zou worden herhaald hoe een scheut champagne niet in mijn mond, maar langs m’n kin in mijn decolleté zou verdwijnen. Nee, dan toch maar een leven zonder kasteel en Sissi-jurken. Kan ik tenminste wel nog fatsoenlijk ademhalen, en morsen wanneer ik wil.

Suzette Hermsen (30) coördineert LINDA.reizen en schreef met twee collega’s het boek Zeik Niet Zo. Haar motto: lach zo hard mogelijk om andermans grappen, dan lijkt het nog een beetje alsof je humor hebt.