Het probleem met mensen als Van der Plas en Wilders, is dat ze niet naar oplossingen zoeken, maar proberen een wig te drijven tussen moslims en Joden. Ze zijn zogenaamd tegen antisemitisme, maar hitsen in één adem door op tegen moslims en vluchtelingen.

Maar zo werkt dat niet: antisemitisme, racisme, seksisme en homohaat zijn allemaal takken aan dezelfde boom. Wie voor één groep mensen opkomt en een andere groep besmeurt, is deel van het probleem.

De oorlog is afschuwelijk, de beelden iedere dag van de slachtingen en verwoestingen maken me radeloos. Ik vind het onbegrijpelijk dat dit mag voortduren. Maar er is één hoopgevend lichtpuntje: honderdduizenden Joden staan zij aan zij met hun Arabische en islamitische bondgenoten tegen het gruwelijke Israëlische geweld. Ze weigeren zich tegen elkaar uit te laten spelen en staan voor elkaar op. Dat is verschrikkelijk belangrijk.

Wie wil weten wat ‘jodenhaat in de ziel’ is, moet de aangrijpende film The Zone of Interest zien over de familie Höss in hun ‘droomhuis’ pal naast concentratiekamp Auschwitz. Vader Höss gaat over de vernietiging van de joodse gevangenen, moeder Höss bekommert zich om het huis, de tuin en de kinderen en negeert de ijzingwekkende schreeuwen die ‘s nachts vanuit het kamp klinken.

Vorige maand won de film een Oscar voor beste buitenlandse film en gaf regisseur Jonathan Glazer een moedige toespraak over het gevaar van dehumanisering: “Het gaat er niet om te zeggen: ‘kijk wat zij toen deden’, maar: ‘kijk wat we nu doen'”, zei hij onder andere.

Niet naar de ander wijzen, maar naar jezelf kijken. Een wijze raad voor Caroline van der Plas en veel anderen.

'De achterliggende moraal is dat seks nog altijd iets is waar je vrouwen mee kunt straffen'Lees ook