We moeten het even over het mama-universum hebben. Sorry voor het verschrikkelijke woord. Je mag het ook anders noemen. De mamacultus, de moederschapscultus, de mamabubbel, het moederparadijs. Een officiële term ontbreekt. Een heldere definitie ook. Het is niet tastbaar en toch denk ik dat iedere vrouw kan bevestigen dat het bestaat.
Het is een space: een plaats in de niet-fysieke zin van het woord. Met een eigen cultuur, eigen taalgebruik, eigen esthetiek. Het genereert een krachtenveld dat vanaf het moment dat een vrouw besluit om kinderen te krijgen, vat op haar krijgt en haar verandert op manieren die ze niet voor mogelijk had gehouden. Het geeft haar het gevoel dat ze er niet alleen een kind bij krijgt, maar ook een nieuwe plek in de wereld, een nieuwe identiteit.