“Thee of wijn?” vraag ik Martine. Het is aan de vroege kant, maar mijn mate van dorst hangt zelden van een klok af.
“Nou, meid, heb je iets sterkers?” zucht ze. “Wat een week heb ik achter de rug.”

Ze steekt van wal als ik een fles gin uit de ijskast haal.
“De ouderavond op de middelbare school is gisteren compleet uit de hand gelopen, Maaike.”
“Hoezo?”
“Vorige week kwam Julia veel te vroeg uit school. Ik was bijna boos, dacht dat ze spijbelde, tot ze zich omdraaide. Ze was lijkwit. Half huilend zei ze: “Kijk dan, ik ben helemaal doorgelekt. En ik mocht niet eens van de leraar naar de wc…”

“Alsof gierende hormonen, het vroege opstaan en een beugel al niet erg genoeg zijn voor die onzekere meiden”, zeg ik.
Martine neemt een grote slok gintonic, ze ziet er moe uit: “Julia zei: ‘Mam, ik voelde het bloed gewoon aan de binnenkant van mijn spijkerbroek langs mijn been glijden en nóg mocht ik niet gaan. Ik vind het zo cringe als ik er zo bijloop, ik ga echt nooit meer naar school als ik ongesteld ben.’”

“Maar even voor de duidelijkheid”, onderbreek ik Martines relaas. “Hoezo mag een leerling niet naar de wc? Dat lijkt me gewoon een eh… mensenrecht?”
“Dat is een regel op Julia’s school. Het valt onder hun nieuwe schoolbeleid. Tussen de lessen door mag je als leerling naar de wc en tijdens de les mag niemand meer naar het toilet.”
“Ha, lekker groen en eco”, zeg ik sarcastisch. En dan serieus: “Wat als je aan de schijterij bent? Je kunt geen uur de dunne ophouden hoor, ook niet als je veertien bent.”

“Het is be-la-che-lijk” Martine frommelt nijdig aan haar nieuwe broek en slaakt een zucht. “Ze maken nul uitzonderingen. Het is bij meer meisjes gebeurd. En al die ouders maken zich er, net als ik, druk om, en dat is dus gisteren ontploft op de ouderavond. Daar hoorde ik het verhaal van een meisje dat halverwege de les huilend naar huis is gegaan omdat iemand een grap maakte over de vlek in haar broek. Zij stapte naar de docent toe en zei ‘Ik ben doorgelekt’, en nog werd toiletgang geweigerd. Ik weet dat het stom klinkt, maar in dit geval was het een lerares. Gewoon een vrouw, Maaike. Die weet toch hoe het is, zou je denken?”

Precies op dat moment komen Puck en Julia de keuken binnen om hun niet aflatende vet- en snacktrek te stillen. Julia mengt zich in het gesprek en vult Martine aan: “Ja, dat was bij mevrouw De Wilde, maar die is zelf al zeventig…”, ze weifelt kort, ik zie haar nadenken, “of in ieder geval vet bejaard, dus die weet vast niet meer wat een menstruatie is.”

“Dan nóg”, zeg ik stomverbaasd. “Waarom hebben ze zo’n beleid bedacht?”
“Toen de leerlingen wél tijdens de les naar de wc mochten, werd er, zoals men op de ouderavond zei, ‘veel misbruik gemaakt van de mogelijkheid’.” Martine maakt haakjes in de lucht met haar wijsvingers.

“Wat gebeurde er dan? Gebruikten ze drugs, of zo?” vraag ik. “Want ik heb vroeger wel eens wiet in een bosje bij school gerookt. Kan me niet herinneren of ik daarvoor of daarna nog naar de wc ging.”

“Nee, niet eens idiote dingen”, zegt Martine. Gisteren zei de directeur letterlijk: “Dan dwaalden ze na het toiletgebruik nog door school in plaats van meteen naar de les terug te keren.”
“Wat is daar zo erg aan? We zijn toch allemaal jong geweest?”

Martine knikt. In het bijzijn van de tieners gaat het gesprek snel over luchtigere zaken als jongens en frikandelbroodjes. Als we ‘s avonds samen Netflixen, vraag ik Puck voor de zekerheid of er op haar school misschien nog rare regels zijn. Het hele wc-verhaal zit me niet lekker.

“O mama, echt genoeg.”
“Welke dan?”
“Je mag niet van het schoolplein af als je een tussenuur hebt. En als je je gymschoenen vergeet moet je dus gewoon op blote voeten de sportzaal in. Bah!”

De dj wijst mij aan en schreeuwt door de microfoon: 'Kijk, daar is een fan, doe haar na!'Lees ook