Johan Fretz (37) is schrijver, columnist, woont samen en is vader van een zoon. Iedere maand schrijft hij een column in LINDA..
Hieronder lees je zijn column uit LINDA. ‘OVER DE GRENS’.
Johan Fretz (37) is schrijver, columnist, woont samen en is vader van een zoon. Iedere maand schrijft hij een column in LINDA..
Hieronder lees je zijn column uit LINDA. ‘OVER DE GRENS’.
Toen de tweede #MeToo-golf in Nederland losbarstte, zag ik op sociale media veelvuldig deze spreuk voorbijkomen: ‘Voed je zonen beter op.’ In 2017 had ik ‘m ook vaak gezien. Maar toen had ik nog geen zoon. Deze keer kwam dat zinnetje veel harder binnen. De boodschap was nu ook aan mij gericht. Dit diepgewortelde maatschappelijke probleem was persoonlijk geworden. Ik moet mijn zoon beter opvoeden.
Nu haat ik zulke slogans eigenlijk. Ze simplificeren de complexe werkelijkheid. Natuurlijk ben ik vastberaden James te leren dat hij de grenzen van elke vrouw (of van ieder ander) moet aanvoelen en respecteren. Dat hij zijn fysieke kracht of positie nooit mag misbruiken, en dat consent essentieel is. Maar zelfs als ik, als wij, alle vaders en moeders van de wereld, onze zonen beter opvoeden, dan nog zal het grensoverschrijdende gedrag helaas niet van de aardbodem verdwijnen.
Ik weet zeker dat veel plegers van seksueel grensoverschrijdend gedrag een geweldige opvoeding hebben gehad. Hun ouders zullen zich afvragen: waar hebben we gefaald? Maar het is geen kwestie van falen. Opvoeden is het fundament, maar we zijn allemaal onderdeel van een groter geheel, een samenleving, een cultuur die ons beïnvloedt met talloze vastgeroeste en giftige vooroordelen, denkbeelden en rolpatronen. Die ontmantel je niet zomaar.
En toch zal het bij ons moeten beginnen. Bij mij. Vader van een zoon. Over een paar maanden ook vader van een dochter. Vreemd eigenlijk, dat wij in een wereld leven waarin ik geacht word mijn zoon te leren grenzen van de ander te respecteren, en mijn dochter vooral haar eigen grenzen te bewaken. Het toont aan hoe diep de rot en ongelijkheid is, hoe lang de weg die we nog moeten belopen.
In een ideale wereld leerde ik ze allebei hetzelfde. Dat kan alvast met één ding: ik las ergens dat het enorm helpt als het kind al vroeg leert dat zijn grenzen worden gerespecteerd. Als je de kieteldood geeft, en je kind zegt: ‘Stop!’, dan moet je dus meteen stoppen. Praktisch idealisme. Fijn.
Maar ik moet dus ook aan mijn zoon leren hoe je een goede man bent. Kan ik dat? Ik hoop het. In mijn studententijd was er een platte grap binnen mijn vriendengroep. ‘Och Johan, wij worden er zo verdrietig van hoeveel jij zou kunnen neuken.’ Ik had genoeg sjans, maar was nogal braaf. Ging niet zo snel met een meisje mee naar huis, ook als het overduidelijk was dat zij meer van me wilde dan een droge witte wijn. Om met Remco Campert te spreken: ‘Alles zoop en naaide. (…) En ik, bedeesde jongeling, moest nodig de reine berk bezingen.’
Ik kan er heel nobel over doen, maar de waarheid is dat ik vaak gewoon te bang was. Ze zeggen dat je pas van iemand kunt houden, wanneer je van jezelf houdt. Dat klopt. Maar voor sex geldt hetzelfde: je kunt je er pas echt aan overgeven en van genieten, pas echt goed en vrij beminnen, als je de schaamte kwijt bent. Die vrijheid begint bij zelfliefde.
Ik durfde vrouwen vaak niet te dichtbij te laten komen, omdat ik nog niet van mezelf hield. Maar het omgekeerde zien we dus ook: mannen die niet van zichzelf houden en die daarom hun ego opblazen, voortdurend op zoek zijn naar bevestiging, misschien om het gat in hun ziel te dichten. Blind en doof walsen ze over de grenzen van anderen heen. Ik denk dat de wereld er al heel erg van zou opknappen als we onze zonen – én dochters – leren hoe je van jezelf moet houden. Misschien is dat het ware begin van heling voor deze menselijke tragedie.
Lees hier meer over Johan Fretz. LINDA.214 ‘OVER DE GRENS’ ligt nu in de winkels. Heb je ‘m liever thuisbezorgd? Klik op de knop.
LINDA. 'OVER DE GRENS' kaart seksueel grensoverschrijdend gedrag aanLees ook