De meest Nederlandse uitvinding ooit moet toch wel de Tikkie zijn. En nou niet beginnen dat het hét Tikkie moet zijn, want ik heb het opgezocht. Omdat ik het ook niet wist.
Niets kan de gelukkige voldane tevredenheid van een gezellige avond zo van nasmaak doen veranderen dan een betaalverzoek bij het krieken van de volgende dag.
Een aantal jaar geleden probeerde ik tijdens een tripje met vrienden in Barcelona om de Tikkie uit te leggen aan een aantal locals. Nadat ze waren uitgelachen en zagen dat ik geen grapje maakte, veranderde hun blik van geamuseerd naar ernstig. Hoe kon een land zo diep zinken?
Gisteren ging ik met een vriend een uurtje squashen. Niet dat ik er goed in ben, maar het spel is minstens zo belangrijk als de knikkers. Ik huurde een baan en na een uurtje vernederd te zijn douchte. Daarna dronken we samen een pilsje.
Wat schetste mijn verbazing heden ochtend: een Tikkie van €3,40 voor het door mij genuttigde biertje. Nou maakt het me geen zak uit dat ik de baanhuur voor mij rekening had genomen of dat mensen überhaupt Tikkies naar elkaar sturen, maar wel dat het in dezen gebeurde.
Het sujet in kwestie ken ik al een jaar of negen en dit was in al die tijd nog nooit eerder voorgevallen. Daarnaast heeft hij een uitmuntende baan, met dito salaris, bij een reclamebureau, dus geldnood kon ik ook niet tot de logische opties rekenen. Dan moest het wel een grapje zijn.
Ik stuurde hem drie lachen-van-het-huilen-smileys ten teken dat ik de humor had begrepen. Per kerende post kreeg ik drie vraagtekens terug. Nu begreep ik er weinig meer van. Een snelle blik op het wereldwijde web leerde me dat met een gemiddelde Tikkie een som van 44 euro en 14 cent gemoeid is.
Nadat ik hem uitgelegd had dat ik er vanuit ging dat het een grapje betrof, zeker gezien het bedrag, voegde ik er aan toe dat ik hem zo niet kende en vroeg of alles oké was. Hij kende zichzelf ook niet zo, alles ging goed, en hahaha. Ik complimenteerde hem met zijn spel en ons beiden met het feit dat we nog nieuwe dingen van elkaar konden leren na elkaar al zo lang te kennen.
Daarna stuurde ik hem, om de grap te retourneren, een Tikkie voor de helft van de huur van de squashbaan, €14,40, en ging verder met mijn dag. Nog geen tien minuten later was er betaald! Ook was er een begeleidend bericht dat las: heb betaald! Heb die van jou nog niet binnen, klopt dat? Hoe pijnlijk een vriendschap op de grond kapot kan kletteren om drie euro veertig. DRIE EURO VEERTIG!
Begrijp me niet verkeerd, een vriend die even wat krap bij kas zit kan alles van me krijgen, maar geloof mij op mijn blauwe ogen als ik zeker weet dat dat niet het geval is. Tenzij er in de laatste paar maanden een torenhoge gokschuld bij illegale casino’s is opgebouwd, maar dat lijkt me niet. Veel erger is het dat blijkt dat mijn vriend zijn humor is verloren. Dat is een stuk erger dan een potje squash. Ik maakte een tientje over en voelde me verdrietig.
'Mijn hal is verworden tot pakketpunt voor de hele buurt, er staan vier pakketjes voor drie verschillende buren'
Jan Versteegh is presentator, podcastmaker en schrijver. Hij woont samen met vrouw Dieuwertje en dochters Lulu en Bella. Hij is auteur van Doodmoe & dolgelukkig. Het boek geeft een eerlijk inkijkje in het vaderschap. Op deze plek zal Jan wekelijks zich druk maken en verwonderen.
