Nou gebiedt de eerlijkheid me te zeggen dat de directe omwonenden ook zeker met enige regelmaat iets aannemen in de gevallen dat ik niet thuis ben. Maar een zojuist door mij uitgevoerde telling leert me dat ik op dit moment vier pakketjes voor drie verschillende buren heb staan.

Mijn theorie is dat ik inmiddels onder bezorgers bekend sta als die man die je kunt gebruiken als dumpplaats voor alle stukken die niet bezorgd konden worden. Want waar het eerst ging om adressen slechts een paar huizen van het mijne, is er nu sprake van een straal van enkele straten. Dat is allemaal prima; een goede burger vervult tevens zijn rol als goede buur, maar vervelender wordt het wanneer een pakje vervolgens niet wordt opgehaald.

Zo is er één pakket van een internetwinkel in sportvoeding en supplementen dat al twee weken in de gang staat te wachten op de rechtmatige eigenaar. Als de berg niet naar Mozes komt, moet Mozes maar naar de berg. En zo komt het dat ik, met onder mijn arm waarschijnlijk poeder om eiwitshakes mee te maken, naar het adres op de doos ga.

Een jongeman, ik schat hem begin twintig, doet open in een trainingspak. Hij kan zo door naar de sportschool, en nu kom ik ook nog eens zijn langverwachte voeding brengen, wat een mazzel! “Volgens mij heb ik een pakketje dat van jou is”, zeg ik vriendelijk. “O nee, sorry gap, ik neem nooit pakketten voor de buren aan, want ik ben weinig thuis, dus dan staat het in de weg.”

Hij maakt aanstalten om de deur dicht te doen, dus snel zeg ik dat ík degene ben met een pakket voor hém! Dat ik het aangenomen heb, maar hij het al twee weken niet is komen halen. O ja, hij heeft het briefje wel gezien, maar zijn huidige voorraad creatine, ik zat er niet ver vanaf, is nog niet op. Dus hij was het wel komen halen als hij het nodig heeft, maar heel chill dat ik het nu kom brengen.

Hij pakt de doos aan, zegt “later ouwe” en sluit zijn voordeur. Lichtelijk verbaasd stiefel ik terug naar huis. Is het niet een goed idee om een regel in te stellen voor de mensen die pakketjes aannemen voor anderen? Dat als het niet binnen een bepaalde tijd wordt afgehaald, dat je het dan mag houden?

Dit is een mooie motivatie voor zowel rechtmatige eigenaar als voor tijdelijk ontvanger. Wat zou een redelijke termijn zijn? Of hangt dat af van de waarde van de inhoud van wat je hebt aangenomen? Alles tot vijftig euro is na twee weken van jou, alles wat duurder is mag je na een maand als eigendom beschouwen. Zoals vroeger na zoveel jaar kraken een pand van de kraker werd, zo kunnen we dat nu doen met pakjes.

Thuis zoek ik op wat creatine eigenlijk doet. Het blijkt sporters te helpen bij het verbeteren van hun inspanningen. Blijkbaar helpt het niet voor korte wandelingen naar een officieus pakketpunt.

'Tegen de tijd dat ik kon bevatten wat er gebeurd was, zag ik de pasta in zijn schoot liggen'Lees ook