Laten we verstandig zijn en naar huis gaan. Na een etentje met vrienden stelt iemand voor om nog een afzakkertje te doen. Mijn vrouw en ik wisselen een blik en zonder wat te zeggen weten we allebei wat er gaat gebeuren. We gaan.
Het is morgen weer vroeg dag, druk op ons beider werk en als we nu vertrekken liggen we op een keurige tijd weer in het mandje. Dan maar geen laatste rondje.
Onderweg op de fiets nemen we, zoals altijd, de avond nog even door. Wat fijn dat de scheiding van die en die er eindelijk doorheen is. Dat nieuwe kapsel van X is leuk geprobeerd, maar geen succes. Vond jij ook dat dinges veel te opzichtig met die ober flirtte? Lachend en gelukkig komen we thuis en zetten de fietsen in de tuin.
Ik schuif de tuindeuren naar de woonkamer open en weet meteen: dit is foute boel. Het is werkelijk een muur van gas waar we tegen aan lopen. “Gas”, roept mijn lief, terwijl ik richting fornuis sprint. Daar blijkt inderdaad één van de pitten aan te staan, zij het zonder vlam.
De oppas, een universitair studente van twintig, zegt: “Ik vroeg me al af wat ik voor geks rook.” Ze had om vijf uur rijst opgezet voor het eten, had daarna met de kids gegeten en ze in bed gelegd en nu is het elf uur. Zes uur lang heeft de kamer zich gevuld met gas.
Alle deuren en ramen worden tegen elkaar open gezet en we kijken bij de kinderen. Die liggen heerlijk te slapen, maar ik merk dat ik helemaal in de stress ben geschoten. Stel je voor dat ze een stekker in het stopcontact had gedaan. Dat minuscule vonkje wat je daar soms bij ziet was genoeg geweest. Of wat als we toch nog een drankje waren gaan doen. Had ze dan bewusteloos op de bank gelegen?
Even later blijkt dat ze nog nooit met een gasfornuis had gekookt en bang was om te vragen hoe dat precies werkt. Stom dat ik daar zelf geen seconde over nagedacht heb.
Laatst zag ik een puber met zijn hand uitbeelden hoe hij aan het bellen was. Het duurde even voor ik het door had, want het zag er heel anders uit dan hoe wij dat vroeger deden. Ik maakte van mijn duim en pink een telefoonhoorn en hield die aan mijn hoofd. Tegenwoordig is het gebruikte gebaar kennelijk een vlakke hand tegen je oor houden.
Wie van onder de twintig weet er nog wat een cassettebandje is? Of hoe je de draaischijf van een telefoon van weleer gebruikt? Ik word oud. Maar gelukkig worden we in Huize Versteegh allemaal een dagje ouder vandaag. Met het gevoel dat we op een haar na zijn gemist door een catastrofe, kruipen we twee uur later in bed. Van de schrik heb ik toch nog dat afzakkertje genomen.
Nu is het grootste probleem de beuker van een gasrekening van komende maand. Nog een reden om bij een volgende keuken voor gasloos te gaan. Zei er iemand prijsplafond?
'Is de persoon een echte BN-er? En hoe lang val je onder die categorie? Wel handig, ook voor mij, om te weten'
Jan Versteegh is presentator, podcastmaker en schrijver. Hij woont samen met vrouw Dieuwertje en dochters Lulu en Bella. Hij is auteur van “Doodmoe & dolgelukkig”. Het boek geeft een eerlijk inkijkje in het vaderschap. Op deze plek zal Jan wekelijks zich druk maken en verwonderen.
