De laatste dag van het jaar. 2024 was geen goed jaar; de ellende waar mensen mee worstelen, het geweld waar geen eind aan komt, de machteloosheid die ik daarbij steeds heb gevoeld.
2024 is het jaar waarin de politiek afscheid nam van de menselijkheid en burgers wereldwijd de straat opgingen om zich júist vast te klampen aan die menselijkheid, om te protesteren tegen het gruwelijke geweld, om mensen aan de andere kant van de wereld te laten weten: jullie zijn niet alleen, we denken aan jullie.
Dat waren de lichtpuntjes afgelopen jaar: de momenten van hoop waarop mensen samenkwamen en elkaar omarmden. Alle keren dat gewone individuen opstonden tegen de macht en die uitdaagden. De alledaagse ogenblikken waarop vreemden naar elkaar glimlachten, een lange meneer een product van het hoogste schap pakte voor mijn zus die er net niet bij kon, berichten van wildvreemden die me hun waardering overbrachten.
