Nederlanders zijn minder gelukkig en hebben keuzestress door sociale media, aldus onderzoeksbureau Newcom.
Op zich is dat niet heel verwonderlijk, op ieder podium zie je mensen wel het slechtste in zichzelf en de ander naar boven halen.
Nederlanders zijn minder gelukkig en hebben keuzestress door sociale media, aldus onderzoeksbureau Newcom.
Op zich is dat niet heel verwonderlijk, op ieder podium zie je mensen wel het slechtste in zichzelf en de ander naar boven halen.
Ik denk dat X – het voormalige Twitter dat ik koppig Twitter blijf noemen om niet mee te gaan in de luimen van de megalomane Musk, die overgrote baby met te veel macht en geld op zijn rekening – daar het beste voorbeeld van is.
Als je iets op X post, word je eigenlijk bijna zonder uitzondering uitgescholden door online hooivorkenbrigades. Het soort volk dat vroeger vrouwen op de brandstapel gooide. Dat mag tegenwoordig niet meer, en dus leven ze zich online uit. Meestal, maar niet altijd, anoniem.
Dan denk je genuanceerd te pleiten tegen geweld, komt Kees15XYY231546 je vertellen dat je verkracht moet worden. Anonimiteit geeft niet alleen vrijheid, maar neemt ook alle remmingen weg.
Op Instagram steken de geslaagde influencers hun volgers de ogen uit met de duurste reizen, kleding, tassen, unboxings, noem maar op. Ze noemen zich tegenwoordig ‘content creators’, een luxe woord voor ‘reclamemakers’.
Jonge mensen zien hen en denken dat het normaal is om iedere week op reis te zijn, simpelweg door te poseren. In de echte wereld moeten de meeste mensen zich een heel jaar vernederingen op het werk laten welgevallen om in de zomer drie weken weg te kunnen.
Op LinkedIn doet iedereen alsof die een geslaagde carrière heeft, op TikTok aapt iedereen elkaar na en op Facebook gaan mensen los onder posts van anderen.
Mensen vinden dat lekker: schreeuwen, anderen kapotmaken. En op internet kan dat allemaal, meestal zonder consequenties. Het gedrag verschilt – de één scheldt, de ander veinst een glamoureus leven – maar de essentie is hetzelfde: jezelf een beter gevoel geven ten koste van een ander.
Het had mooi kunnen zijn. Internet brak de wereld open: het democratiseerde de media en informatievoorziening en nam grenzen weg. Sociale media verkleinden de afstand tussen mensen. Opeens kon je zomaar contact hebben met iemand die je bewonderde. Maar mensen kunnen zich niet helpen.
En daar hebben anderen dus weer last van. Sommigen zijn het chagrijn en de bedreigingen zat en heffen hun account op, anderen constant onzeker dat ze achterlopen, iets missen, omdat ze niet die ene tas of die ene broek hebben.
FOMO, heet dat, Fear Of Missing Out. Terwijl er geen beter gevoel is dan JOMO, Joy Of Missing Out.
'Je bent als vrouw niet pas geslaagd als een onaantrekkelijke man je ‘neukbaar’ vindt'Lees ookHassnae Bouazza is journalist, schrijver, vertaler en programmamaker.
Ze werkt als freelancer voor televisieseries, schrijft voor NRC, schreef samen met sterrenchef Soenil Bahadoer het kookboek Spicy Chef en heeft haar eigen online glossy Aicha Qandisha. Voorjaar 2022 verscheen haar nieuwe boek Een koffer vol citroenen.