Niet lang geleden luisterde ik naar mijn favoriete podcast waarin lacherig werd verteld dat Ronald Molendijk – een oude dj die een tijd lang om onverklaarbare reden als terugkerend muziek’expert’ in één van Neerlands bekendste showbizzprogramma’s te zien was – zijn gage tegenwoordig bij elkaar sprokkelt op seksfeesten. Als dj welteverstaan.
Nu denk ik altijd maar zo, werk is werk en wie ben ik om neer te kijken op andermans verdiensten.
Dat hij de geile sfeer tijdens kink- en fetishevents naar een hoogtepunt draait, kan me dan ook vrij weinig schelen. Wat me wel dwars zit, is dat we anno 2021 nog steeds flauw doen om festiviteiten waar mensen bij elkaar komen om te doen waar het gros van de wereldbevolking wel pap van lust: seksen.
Misschien is het niet je scene, maar is het niet eens tijd om te stoppen met kinkshamen?
Onze ouwelui zijn hoogstwaarschijnlijk eens ‘van jetje’ geweest, anders las jij deze column nu niet. Hoewel we het beeld van neukende ouders liever uit onze gedachten bannen, weten we allemaal dat we niet door de ooievaar zijn gebracht.
De kans dat pa en ma elkaar niet alleen in een functionele missionarishouding hebben gedaan is groot. “Voor alles is een fetish”, hoor ik mensen wel eens zeggen. Weten wij veel dat moeders het liefst genomen wil worden door vijf mannen tegelijk, terwijl pap rukkend op een stoel toekijkt. Dat er meer is dan twee blote lijven op elkaar weten we nu zo onderhand wel.
Zelf ontdekte ik ooit dat ik een fetish heb voor harnassen. Van die lederen zwarte riemen met zilveren details die de meeste mensen associëren met de bekrompen term ‘leernicht’. Als je kijkt naar bekende modehuizen, zul je zien dat fetishwear niet heel incidenteel onderdeel is van de visie van grote designers. Gucci en Balenciaga lanceerden eerder dit jaar nog een samenwerking waarin harnassen een grote rol speelden.
Kim Kardashian droeg onlangs een door Demna Gvasalia ontworpen compleet leren look mét fetishmasker, sterren bewandelden de trap van het MET Gala in op bondage geïnspireerde kink-outfits en ook modeketens als ZARA hebben wel eens een harnas in hun collectie. Inmiddels heb ik zelf een doos vol met ‘sekstuigjes’. Ik draag deze accessoires over mijn casual kleding. Ook naar kantoor.
Natuurlijk word je dan af en toe aangestaard door conservatieven die hun shirt tot aan hun oren hebben dichtgeknoopt. Die vinden het provocerend. Om moeilijkheden vragen. Een teken van vrouwelijke onderdrukking. Zij kunnen seksualiteit als vorm van zelfexpressie – kunstvorm zelfs -, maar moeilijk loskoppelen van de grimmige pornofantasieën waar BDSM (Bondage and Discipline (BD), Dominance and Submission (DS) mee geassocieerd wordt.
Een kinkscene die juist bol staat van liefde, respect en duidelijke regels. Een prachtige paradox van vrijheid door restrictie. Het tegendeel beweren is zedigheid van kerkelijke allure.
Preutse verontwaardiging met betrekking tot kinks waarin gelijkgestemden elkaar ontmoeten in gezamenlijke interesses vind ik van middelbare schoolniveau. Een ander schande en schaamte opleggen vanwege voorkeuren die je niet deelt, is een prehistorische poging tot vrijheidsbeperking. Moeten we ons niet eens volwassen gaan gedragen? Verlangens gaan verder dan ‘standje 69’.
Naar speciale events om sex te hebben ga ik niet. Bondage draag ik zonder gêne van negen tot vijf. Maar waar jij en ik pas een wip maken als we thuiskomen van de club, beleven anderen hun climax op een feest waar Ronald Molendijk zijn USB-stick inplugt. Ik wens ze veel plezier!
Nieuwe LINDA.nl-columnist Ginny Ranu: 'Ik heb altijd veel meningen'
