Lees ook
7 x bestemmingen waar je je goede voornemens véél makkelijker volhoudt

In december vorig jaar besloten een vriendin en ik om op 8 april een marathon te gaan rennen. Aangezien je dat niet ‘even’ doet moest alles de afgelopen drie maanden wijken voor dat ene doel: binnen vier uur en vijftien minuten finishen. Dus géén chips, snoep en pizza – én geen alcohol. Dat laatste bleek niet voor mij, maar juist voor mijn omgeving een ware uitdaging.

Het was 1 januari toen mijn alcoholvrije leven begon. De periode van nieuwjaarsborrels, recepties en uitgestelde kerstdiners. Gelukkig was ik de eerste maand niet alleen. Hoewel ik niet vind dat je je ook maar een druppel, eh, seconde, hoeft te verantwoorden voor waarom je dat glaasje afslaat, hield ik me schuil achter ‘Dry January‘. Dat was immers een bekend gebruik en werd sneller geaccepteerd dan wanneer ik uitlegde waarom ik écht voor een glas bruiswater koos. Maar toen januari, en daarmee ook Dry January, over was, leek de uitdaging pas echt te beginnen.

Op een verjaardag in de tweede week van februari proostte ik met een champagneglas in mijn handen op het nieuwe levensjaar van een vriendin. Dat ik na het proosten mijn glas wilde inwisselen in een versie met tonic (ja, zonder gin) bleef niet onopgemerkt. Later die avond leek iedereen te weten welke ‘zonde’ ik beging en kwamen er willekeurige mensen op me afgestapt. Mét een extra glas in de hand. En met leuzen als: “Maar ze wordt maar één keer 29.” Of: “Dit is toch hartstikke ongezellig.” Ja, de vriendin in kwestie wordt volgend jaar inderdaad niet nog een keer 29, maar laten we eerlijk zijn: ik ren volgend jaar ook niet nog een keer 42 kilometer.

Deze sobere ontgroening weerhield me er overigens niet van om in de weken daarna toch de hort op te gaan. Voor sommigen was dit een shock, maar, jawel: ik ging gewoon uit. De voornaamste uitdaging lag erin niet te eindigen bij een willekeurige snackbar (want ook patat behoorde tot de verboden middelen), maar vooral niet geërgerd naar huis te fietsen. Bijvoorbeeld na die ene vrijdagavond in een kroeg in Amsterdam, waar zich zes keer (!) precies hetzelfde scenario afspeelde.

Ik bestelde de hele avond water en soms, voor wat afwisseling, een tonic (nog altijd zonder gin). En daar vonden anderen iets van. Vaker dan ik zou willen werd eerst de link tussen mijn afkomst en (niet-)drinkgedrag gelegd. Mensen concludeerden: “Ah, vanwege je geloof zeker?”. Of ze vertelden me dat God één drankje echt wel door de vingers ziet, of stelden de vraag der vragen: “Wil je dit wel zelf?”

Als ik dan eindelijk de vooroordelen had ontkracht en vertelde over mijn doel, hoopte ik stiekem op een overenthousiaste reactie waarbij de persoon in kwestie alles wilde weten over dé wedstrijd, en mij vervolgens prees om mijn doorzettingsvermogen en toewijding. Maar nee. Zes keer probeerde iemand mij die bewuste avond over te halen om tóch een drankje te nemen. En toen ik niet wilde? “Ik trakteer.”

Ik heb die avond heel wat ‘nee’s’ verkocht. “Geld is niet het punt”, probeerde ik soms nog duidelijk te maken. Maar toen was mijn punt al niet meer interessant genoeg voor het drinkende volk.

Lees ook
Een eerste date zonder alcohol, is dat eigenlijk wel gezellig?

En voor deze column de indruk wekt dat iedereen die ik in de afgelopen maanden tegenkwam aandelen bij de Gall&Gall leek te hebben: er waren óók mensen die alcoholvrije wijn kochten, speciaal voor mij. Mensen die het voor me opnamen in de kroeg. Mensen die wel zo enthousiast reageerden als ik zou willen. Mensen die niet bij de finish stonden met flessen champagne.

De afgelopen maanden waren – op z’n zachtst gezegd – een uitdaging. Maar: het trainen, het eten, het niet-drinken, het was het allemaal waard. Die eindtijd is namelijk ruimschoots gehaald, ik ben heel wat mensenkennis rijker én moet toegeven: het leven zonder alcohol is, als je enige obstakels hebt doorstaan, nét zo lekker. En dat geldt vooral voor de ochtend na een geslaagde avond. Voorlopig hou ik het dus even bij mijn alcoholloze bestaan. Ook mijn eigen verjaardag vierde ik deze maand zonder alcohol, dus ik denk dat ik het vrij moeiteloos nog wel even volhoud. Hopelijk geldt dat ook voor mijn omgeving.