Op Insta zag ik een foto van een ex-date met haar nieuwe geliefde. Dat was een momentje. Je denkt toch terug aan wat er (niet) was. ‘Liefde van mijn leven’, schreef ze erbij. Toch voelde het als opluchting.
'Er had gezoend kunnen worden, maar dat doe ik eigenlijk nooit bij een eerste ontmoeting'
Wij waren niet voor elkaar bestemd, maar haar gelukkig te zien met een ander werkte helend. Gunnen is van essentieel belang om je eigenwaarde te behouden bij daten. Dat is alvast 1 van de 69 tips uit mijn komende boek Single.
Onze allereerste ontmoeting was bij haar thuis. ‘Je zult wel vaak herkend worden, kom maar naar mij’. Dat was attent, maar ook best spannend want geen idee in wat voor B&B vol liefde ik terecht ging komen: porseleinen beeldjes, een lavalamp, kabouters in de tuin of een gefiguurzaagde LOVE in de vensterbank…?
Het was woensdagmiddag. Ik betrad haar knusse stulp en nam strategisch plaats in de hoek van de hoekbank. Ze had mooie laarzen aan. Haar poes besprong me en zette het op een likken. Ik kon geen kant meer op. Geamuseerd keek ze hoe ik ’t probeerde te negeren. I love poezen, maar ze moeten niet meteen in my face zijn.
Ik had wortelcake meegebracht en stelde voor om die te gaan eten, want het dier bleef doorgaan. Hoeveel mannen zouden hier al gelikt zijn, dacht ik. Mijn gastvrouw heupwiegde naar de keuken en wíst dat ik haar nakeek. Zwoel blikte ze over haar schouder om te vragen of ik er slagroom op wilde. Ik voelde me net Mister Bean hoe ik betrapt ‘ja’ knikte.
We aten wortel in cakevorm. Ze veegde slagroom van mijn neus. Er had gezoend kunnen worden, maar dat doe ik eigenlijk nooit bij een eerste ontmoeting. Onlangs beleefde ik een hoge uitzondering aan een bar, waar ik de controle totaal verloor en het op een uniek, onbekommerd zoenen zette. We leken wel 16.
De tweede afspraak gingen we in plaats van thuis wortelcake eten naar een restaurant met een ster. De bediening keek mij vanaf binnenkomst schuin aan van: ‘weet Claire wel dat je hier bent, Otto?’ Daar heb ik steeds vaker last van: mensen die geïrriteerd kijken wanneer ze me met een andere vrouw dan Claire zien.
Toch werd het een hele leuke avond, tot we de rekening kregen: driehonderd euro voor zes gangen!? ‘Zes platte dakpannen met één minuscule keutel voedsel erop’, fluisterde ik. ‘Ach, je leeft maar een keer’, fluisterde zij en legde haar hand veel te hoog op mijn bovenbeen.
Of ze daarmee bedoelde dat zij de helft voor haar rekening nam, of mij aanmoedigde om hem in m’n eentje te pakken (‘want Otto heeft veel centjes, toch?’) wist ik niet, dus betaalde ik braaf en wachtte af. Er kwam niks behalve een fluisterlikje in mijn oor dat ik haar toetje ging zijn.
Thuis stond haar poes ons al op te wachten en ik twijfelde. Ik moest nog een eind rijden en besloot uiteindelijk om niet mee naar binnen te gaan. Het was even klaar voor Otto Bean, de (te) lieve taxichauffeur die zojuist de driehonderd euro voor het ritje van zijn passagier zelf betaald had.
Er kwam een derde ontmoeting, want natuurlijk ben ook ík niet van dakpan gemaakt. Een fantastische nacht volgde, maar de dag daarna appte ze vrij streng wat voor ‘verwachtingen’ ik verder had. Geschrokken appte ik terug dat ik die nog niet had. Maar blijkbaar had ik ze al moeten presenteren in een keynote, want direct daarna bloedde het dood. Daarom was ik blij om te zien dat ze iemand heeft gevonden die aan al haar verwachtingen voldoet. Althans, dat verwacht ik. De moraal: GUN een ander, het maakt jou nóg leuker! Aldus Dr. Date.
'Daten is verschrikkelijk en je moet zelf de slingers ophangen, ook wij mannen'
