Zeker als het, zoals in dit geval, om dingen als bijvoorbeeld een kinderfiets gaat. Je weet dat zo’n ding binnen de kortste keren onder de butsen en krassen zit, dus waarom zou je een nieuwe aanschaffen? Daarnaast vind ik het een mooi idee dat er meerdere kinderen, die elkaar nooit zullen ontmoeten, hun eerste meters afleggen op dezelfde fiets.

Toch zit er ook een heel groot nadeel aan iets van iemand kopen die je helemaal niet kent: je hebt geen idee waar of bij wie je terecht komt. En daar zitten soms, laat ik het voorzichtig uitdrukken, types tussen. Mijn vrouw had de deal beklonken en ik zou, op een maandagavond, de fiets gaan ophalen.

Onderweg naar het opgegeven adres belde ze me op. Om te zeggen dat de verkoper had aangegeven dat ik niet mocht aanbellen. Het was namelijk het huis van zijn ex en die “had geen zin in al die gekken van Marktplaats”. Om hem toch te kunnen vinden, zou hij precies om tien voor acht op de hoek van de straat staan. Mij zou bij het zien van de straat meteen duidelijk zijn welke hoek hij bedoelde. En hij was te herkennen aan een rode muts. Inmiddels had ik het gevoel dat ik een drugsdeal ging sluiten in plaats van een rijwiel kopen.

Aangekomen bij het huis van de ex waren er twee hoeken van de straat waar ik uit kon kiezen, maar op geen van beiden stond iemand, laat staan met een muts. Ik belde mijn vrouw, zij stuurde hem een bericht en hij antwoordde dat er toch iets tussen was gekomen en dat ik de fiets bij hém thuis op kon pikken.

Mijn vrouw appte een adres op negen minuten rijden door. Ik vroeg me af of ik in een programma zat waar mensen met een verborgen camera in de maling worden genomen en waar dan de vraag was na hoeveel wisselende adressen ik de handdoek in de ring zou gooien. Ping! Een nieuw berichtje van het thuisfront. Het was de derde woonboot na het laatste huis aan de rechterkant van de straat. Kennelijk was het voor deze man een bijzonder grote opgave om gewoon op een normale manier te omschrijven waar je moest zijn om hem te vinden.

Bij aankomst bleek, en dat mag ook wel gezegd, het woonschip niet te missen met zijn gegeven instructie. Een type dat ik als kunstenaar zou omschrijven deed joviaal de deur open en vroeg of ik binnen wilde komen. Los van dat ik dat niet wilde, durfde ik het ook niet. Het leek me ook een mogelijk begin van een aflevering over mysterieuze verdwijningen. Hij vroeg nog of ik een stukje wilde proeffietsen, en hij meende het serieus, maar ondanks dat ik niet belachelijk lang ben zag ik dat op de kinderfiets niet bepaald zitten. Ik betaalde, laadde de fiets in de auto en vertrok richting huis. De rit die slechts een half uur had hoeven duren, kostte me vanwege een file drie keer zo lang. Dat was balen, maar ik was niet vermoord of ontvoerd en dat is ook wat waard.

'Binnen een minuut stond de bedrijfsleider voor ons om te vragen wat ons probleem was'Lees ook