De eerste beha

De dag waarop ik mijn allereerste beha kreeg: ik zal hem nooit meer vergeten. Mijn moeder en ik gingen shoppen. Altijd goed, want mijn moeder doet dat nooit met mate. Deze dag werd er echter een extra stop aan ons shop-uitje toegevoegd: de lingerie-afdeling… Daar stond ik dan in dat pashok. Onhandig probeerde ik mijn gevel in ontwikkeling te beschermen tegen het meetlint en de ijskoude handen van de oudere verkoopster. Na enig geworstel was het vonnis: “70A”. Ik had geen idee wat het betekende, maar aan de trotse blik van mijn moeder, die mij toelachte via de passpiegel, kon ik opmaken dat het goed was.

Lees ook
Columnist Carol over Michelle Obama: ‘Nu willen we allemaal Michelle worden’

Topless

Nu, jaren later, omarm ik mijn borsten nog steeds, maar nu vooral omdat ik blij ben dat ik ze heb en dat ze mijn kindjes lekker spekkig en rond maakten toen ze baby waren. Maar met overmatige PDB (Public Display van de Borsten) heb ik dus weinig, zelfs niet wanneer je er een hashtag aan hangt. Topless zonnen bijvoorbeeld, vind ik hoogst ongemakkelijk, net als wanneer die ene vrouw na het sporten net te lang behaloos blijft dralen in de kleedkamer. Dan voel ik een lichte drang haar vriendelijk aan te kijken en te vragen: “Zoek je je beha soms?” En toegegeven, als ik een vrouw zie hardlopen, terwijl zich onder haar shirt een soort borstenmartelgang afspeelt vanwege een veel te slappe beha, wil ik haar het liefst heel hard naschreeuwen: “Weet je dat je van dat gestuiter ontzèttende hangborsten krijgt?!”

Lui

Een paar jaar geleden las ik in een krant dat, volgens een vaag onderzoek, het dragen van een beha juist slecht zou zijn voor de boobies. Ze zouden als het ware ‘lui’ worden van al die steun en sneller richting het zuiden afdalen. Van schrik gaf ik me over aan een springtouw en opdruk-regime, om die weer net zo snel los te laten toen bleek dat dat ‘beha-onderzoek’ niet helemaal klopte.

Vrijheid blijheid

Vrijheid blijheid, of een stevig regime. Beha aan de borsten, of toch liever aan de wilgen, het maakt allemaal niet uit, want wij vrouwen hebben de luxe helemaal zèlf te mogen bepalen hoe wij onze borsten met ons meedragen. Je bent niet minder feminist als je je een angel waant door ze fier omhoog te pushen. En je bent niet ineens het boegbeeld van een nieuwe feministische golf als je al jouw beha’s demonstratief hebt doorgeknipt en verbrand. Mij bekruipt eerder het gevoel dat je het stiekem toch wel spannend vindt ineens zonder büstenhanger voor de dag te ‘moeten’ komen en dat je met een trending hashtag het tegendeel probeert te veinzen. “Yoooo, kijk mij eens lekker eigenzinnig zijn!”

Trots

Veel belangrijker: wees vooral trots op die twee knappe meiden die je gratis en voor niks hebt meegekregen en laat je zéker niet gek maken door de zoveelste hashtag-hysterie!

Carol Rock (45) is freelance journalist. Voor LINDAnieuws schrijft ze over wat haar opvalt in het nieuws. Twitter: @carolmrock.