Zijn stem klinkt zo lief dat de tranen me over de wangen lopen en ik de auto even aan de kant van de weg moet zetten. Ik ‘hm’ en ‘ja’ wat, want ik wil geen drama maken. Het is wat het is. Maar wanneer hij zegt dat hij mij in zijn leven wil houden, barst voor mij de bom.

“Oh, dat dan weer wel! Dit is allemaal jouw schuld! Jíj moest zo nodig je gevoel wegstoppen! Jij wilde het niet over verlangen en intimiteit hebben, omdat je nergens met je verlangen heen kon. We klikten op elk gebied! Hoe vaak kom je dat tegen? We hadden ALLES kunnen hebben. Maar JIJ hebt het bij de strot afgeknepen. Als je een kat lang genoeg onder water houdt, verzuipt hij vanzelf. En dat is precies wat jij hebt gedaan. En nu is het weg, kapot!”

WJ is er stil van en zegt ietwat beduusd: “Je hebt helemaal gelijk.”

We praten nog een half uur, maar dan hebben we wat mij betreft genoeg gesproken. Vier maanden lang. Ik rij door de Belgische lintbebouwing naar vriendin S. Wanneer ik aankom, ziet ze al aan mijn gezicht hoe de vlag erbij hangt.

Aan de keukentafel doe ik mijn relaas. S. is nogal zweverig en ziet hier een les van het universum in. “Laat het verdriet over je heen komen”, zegt ze boven haar brandende wierookstokje.

Ik krijg een woedeaanval. “Nee, ik laat deze gifbeker aan me voorbij gaan. Ik heb genoeg lessen van het universum gekregen!”

Ondertussen krijg ik een app. Mehmet. ‘Waar ben je?’

“Kijk,’ zeg ik, terwijl ik mijn telefoon omhoog houd. “En daarom ga ik geen minuut meer zitten treuren.”

“Joh, trap er niet in. Die vent wil er alleen maar op”, zegt ze wat minder zweverig.

“Hoe weet jij dat nou? Je weet niets van hem!” Ik word pislink.

“Jij ook niet”, antwoordt ze.

“Weet je?”, zeg ik, “Ik vind het wel geschoten. Al is hij uit op sex. Fantastisch! Ik heb genoeg goeie gesprekken gehad voor dit jaar. Er is niets mis met een vent die van sex houdt. Goeie gesprekken heb ik met goeie vrienden. Of met WJ. Tot mijn oren bloeden! Neuken doe ik met een man, die ene speciale!” En ik besluit ter plekke dat ik niet blijf logeren, maar naar huis rijd.

Ik pak mijn tas en autosleutels en ben weg. In de auto kom ik een beetje tot bedaren.

Wat is er toch met sommige vrouwen die sex zien als iets dat op de tweede, derde of vierde plaats komt? Uiteindelijk is toch de fysieke aantrekkingskracht waar het in eerste instantie om draait? Het uiterlijk, de lichaamsgeur. Heeft iemand niks te melden of een shitty karakter, dan is het snel gedaan, maar in eerste instantie gaat het om het fysieke.

Ik heb ook nooit begrepen dat sex vaak minder belangrijk wordt in een relatie wanneer er eenmaal kinderen zijn, een bepaalde leeftijdgrens en huwelijksjaren zijn gepasseerd. Dan is ineens een cursus klankschalen of mindfulness interessanter dan sex. ‘De spanning gaat er na verloop van tijd toch vanaf,’ hoor je dan.

Maar daar ben je toch zelf bij? Koop je geen spannende pakjes, verras je hem nooit eens als hij zomaar uit zijn werk thuiskomt? Toch juist heerlijk om dat met degene te doen die je compleet vertrouwt?

Daarbij, je hebt niet drie keer in de week een goed en diepgaand gesprek; de kinderen moeten naar balletles of voetbal en je hoofd zit met werk wat nog af moet. Dan heb je vaak niet meer de intellectuele of emotionele capaciteit om nog eens een verbale boom op te zetten.

Uiteraard  moet het wel van twee kanten komen. Ik heb een latrelatie gehad en de klad kwam er in. Seksueel. Van zijn kant. We hadden het op zaterdagavond gedaan, maar toen ik hem op zondag aanhaalde, zei hij: ‘Rustig aan, hij doet het volgende week ook nog,’ doelend op zijn penis.

Als het een vent was overkomen, was dit waarschijnlijk voor hem het moment geweest waarop hij seksueel buiten de deur zou gaan rondneuzen. Tekort aan sex is meestal de reden voor vreemdgaan, geen reden om te scheiden.

Immers, waarom zoveel ellende op je hals halen zoals alimentatie en een bezoekregeling, terwijl je met wat kunst en jokwerk uitstekend je hobby kan blijven uitoefenen. Maar ik kan geen twee heren dienen. Dus vreemdgaan was voor mij geen optie. Ik werd knorrig van het bezuinigen op sex en beëindigde korte tijd later de relatie.

Ondertussen app ik Mehmet terug. ‘Ben in België. Rij nu naar huis.’

Hij belt. “Ben je van de week thuis? Zal ik naar je toe komen?”

“Gezellig”, antwoord ik. “We kunnen wel wat afspreken, maar niet thuis. Ik wil gewoon even naar het café. Samen wat drinken.”

We spreken af voor twee dagen later. Hij weet niet dat hij allang door de ballotagecommissie heen is, maar hij moet gewoon nog even wachten… En een goed gesprek voeren.

Sophie* (58) is journalist, moeder en columnist bij LINDA.nl. Ze is volop aan het daten en neemt je mee in haar ervaringen met dating-app Tinder. De volgende aflevering verschijnt zaterdag 21 maart om 12.00 uur op LINDA.nl.

Lees ook
‘Ik ben verdrietig. Niet zozeer om wat er was, maar om alles wat had kunnen zijn’