Ik zie het gebeuren. De dagelijkse telefoontjes en afspraakjes, alsof hij niet meer zonder haar kan. Hij legt de wereld aan haar voeten en vertelt keer op keer wat hij voor haar kan betekenen en zij voor hem. Dat hij nog nooit iemand zoals zij heeft ontmoet, hoe mooi ze is, hoe bijzonder. Ik zie haar vallen voor deze man. Terwijl ze doorgaans allerminst makkelijk te vangen is. Ze heeft een eigen bedrijf, kan prima voor zichzelf zorgen laat zich in de regel niet in de luren leggen, maar bij deze man…

Hij is zelfverzekerd (zoals de meesten met meer geld op de bank dan ze kunnen opmaken) en heeft de X factor, dus je zou zeggen dat hij de cliché verkooppraatjes niet nodig heeft om een vrouw voor zich te winnen. Conclusie: hij moet het wel menen, toch? Maar ik vind het allemaal te overwhelming. Het brandt ook op mijn tong: hardlopers zijn doodlopers, maar ik wil geen party pooper zijn. Bovendien geloof ik nog steeds in de liefde. Wie weet is het allemaal wel oprecht. Maar ik hoor mijn moeder. En ze krijgt gelijk.

Ineens heeft hij in het weekend zakelijke afspraken. Hij belt wel elke dag, maar elke dag afspreken, daar is plots niet zo’n behoefte aan. Hij houdt het pannetje op het vuur, maar wel op een laag pitje. Kortom, het ene moment heb je de liefde van je leven ontmoet en als je haar een beetje hebt opgewarmd, dan is het: tut mir leid ich habe keine Zeit. Wat een flapdrol.

De love bomber, een merkwaardig fenomeen en een akelige manier van daten. Wat ook zo akelig is, is de man aan de andere kant van het spectrum. De man die zegt dat hij nooit verliefd wordt. Die koeltjes blijft. En hierin zien veel vrouwen de uitdaging: ‘Maar ik zorg dat hij verliefd wordt op mij!’ Ze krijgt dan de ‘pick me’-reactie. Ze wringt zich in allerlei bochten om hem voor zich te winnen. Het stomste wat je kunt doen, want het is precies waar hij op uit is. Ik vind daar zo niks aan, het is manipulatief en/of misplaatste stoerdoenerij. Iedereen wordt een keer verliefd. Als je nog nooit verliefd bent geweest, moet je echt even met je plasje naar de dokter, want dan is er iets goed mis.

Die emotionele obstipatie, emotionele onvolwassenheid, ik heb daar niets mee. Vaak komt daar ook bedelgedrag uit voort: ‘Hou je nog van me?’ Dan is het meest gunstige antwoord: ‘Natuurlijk, altijd.’ Maar wat hoor je vaak? ‘Ja, anders zat ik toch niet hier.’ Killing voor de romantiek.

Hoe aantrekkelijk is het niet als een man gewoon zegt dat hij je prachtig vindt, van je houdt. Daar gaat je hart van wuiven. Ik zeg het zo vaak tegen mijn geliefde. En hij tegen mij. Ik heb emotioneel en verbaal geen enkele gêne. Waarom zou ik?

De love bomber van mijn vriendin blijkbaar ook niet, want ineens is hij weer terug. Met dezelfde praatjes. Hij bombed echter iets minder momenteel. Want wat blijkt na diepgravend onderzoek? Hij datet niet alleen met mijn vriendin, maar ook nog met een andere ‘serieuze’ kandidette. Ha! Twee vliegen in één klap: love bombing en de uitlokking van de ‘pick me’-reactie. Gelukkig stinkt mijn vriendin daar niet in. Het is graag of traag. En bij haar verhaal schiet nog een uitdrukking van mijn moeder voorbij: ‘Onze Lieve Heer heeft rare kostgangers.’

'In de weekenden ging hij zich plots met de opvoeding bemoeien'Lees ook