In eerste instantie vond ik het een reuze mop, totdat ik besefte hoeveel volgers hij heeft, hoe rijk hij is – hij noemt zichzelf triljardair – én hoeveel invloed hij heeft op veel mensen – vooral mannen.

Ik moet zeggen, in eerste instantie dacht ik heel even: ‘ooh, dat is zo gek nog niet’. “Om als man verliefd te zijn op een vrouw, is absoluut een van de meest fantastische ervaringen die je als mens kunt hebben.” Mooi gesproken toch? Totdat je even verderop leest: “Ik begrijp alleen niet waarom je maar verliefd zou zijn op één vrouw.” Maar oké, over vreemdgaan mag iedereen zijn eigen gedachten hebben. Voor hem is dat ook geen seks, maar puur lichaamsbeweging. Je moet er als ‘zijn chick’ dan ook niet naar vragen. Zo wel, dan is het volgens Tate volledig legitiem om haar bij haar strot te pakken en dat voorgoed af te leren. Een puik advies aan zijn miljoenen volgers.

Tate is ook een echte familyman: “Ik hou van het idee om een gezin te hebben, kinderen (…)”. Hier wederom een kanttekening, dat je net zoveel overmatig testosteron moet hebben als pa: “Ik weiger om een nerd de naam Tate te laten dragen. Als mijn zoon een nerd is, moet een van ons twee dood.”

Van de week zag ik op tv een straatinterview met een paar jongens, bewonderaars van Tate. Er werd gevraagd wat ze vonden van zijn uitspraak dat een vrouw die verkracht wordt hierin ook “haar eigen verantwoording moeten nemen.” Daar waren de jongens het dik mee eens. Als ze bijvoorbeeld bloter gekleed was dan “normaal”, tja, dan had ook zíj schuld. Wat ‘normaal’ is, bepalen zij dus.

Wanneer zo’n snotneus zo’n uitspraak doet, dan twijfel ik a) aan zijn hersencapaciteit en b) aan zijn opvoeding. Als ouders heb je toch hopeloos gefaald wanneer je kind er een dergelijk gedachtegoed op na houdt?

Maar wie zijn die volgers nu eigenlijk? Voornamelijk mannen. Mislukte mannen. Die ongewild geen vrouw hebben, dus haar ook niet als gelijkwaardig kunnen zien want ze komen nooit dichtbij genoeg. Mannen die met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid nog nooit seks hebben gehad, die vermoedelijk bij het zien van een vrouwendij voortijdig ejaculeren en slechts twee hersencellen hebben, waarvan ze er een gebruiken om niet op tafel te poepen.

Er is zelfs een woord voor dit soort mensen: incels, oftewel onvrijwillig celibatair (involuntary celibate). Incels kunnen ook vrouwen zijn, maar in tegenstelling tot mannen zoeken zij hun gebrek aan sexappeal bij zichzelf; niet leuk genoeg, niet mooi genoeg, te dik, te dun of niet grappig genoeg. Mannen daarentegen zoeken het tekort juist extern. Het is de schuld van de vrouw, die promiscue is, manipulatief en alleen maar een man met geld wil (hoe je rijk wordt, vertelt Tate trouwens ook, maar hij spekt hiermee met name zijn eigen kas). Hun zelfhaat richt zich naar buiten, naar vrouwen, en daar vindt Tate dus een vruchtbare voedingsbodem voor zijn misogynie.

De mannelijke incel is niet het stereotype man-die-geen-vrouw-kan-krijgen. Het is niet de boekhouder met te vettig haar en dito broek. Geen afgekloven nagels en te grote billen. Nee het kan die aardige vent met een eigen zaakje zijn, die behulpzame vriend die altijd zelf afwast en zo ‘gesteld is op zijn vrijheid’, de jonge student, of de jongen die een relatie heeft gehad en er een zwaar gebroken hart aan overhield.

Maar ook getrouwde mannen kunnen vrouwenhaat hebben en/of ontwikkelen. Het zat er dan al ergens in, onderdrukt, en op een gegeven komt het boven. Emancipatie en feminisme lijken hier een rol in te spelen. Hoe dichter vrouwen bij gelijkwaardigheid aan mannen komen, des te meer vrouwenhaat zich ontwikkelt. Een Zweedse studie uit 2020 wees zelfs uit dat hoe meer een vrouw verdient, des te meer risico zij loopt op huiselijk geweld.

Op kleine schaal zie ik de mysogynie ook in de commentaren onder mijn columns. Vooral bij onderwerpen zoals; het graag willen hebben van een cadeau. Dan is er altijd een aantal mannen dat onder hun putdeksel uit kruipt om te beweren dat ik materialistisch ben (zoals alle vrouwen die een leuke bijou van hun man willen). Wanneer het gaat over een kleine penis dan heb ik zelf een vagina als een vliegtuighangar en bij een date-rape is het eigen schuld. Als toegift komt er dan commentaar op mijn uiterlijk, terwijl je dat niet echt kunt vaststellen aan de hand van mijn foto. Overigens laten vrouwen zich ook niet geheel en al onbetuigd, maar dat zijn dan meer de ‘pick-me’ types’.

Wat maakt dit soort mannen, de Tate-volgers, de incels, zo weinig weerbaar? Wat maakt ze zo kwetsbaar? Hun ongelooflijk gebrek aan eigenwaarde? Hun lage zelfbeeld? Mentale problemen? Waarschijnlijk. En daar maakt Tate een handig verdienmodel van. En als je denkt dat zijn arrestatie op verdenking van onder meer mensenhandel, verkrachting en deelname aan (en oprichting van) een criminele organisatie hem van zijn voetstuk heeft doen vallen, vergist zich. Het tegendeel is waar. En dat is pas echt eng.

'Wat in ieder geval blijft, zijn die heerlijke verschillen (en overeenkomsten) tussen mannen en vrouwen'Lees ook