Drie maanden verkering: tijd voor de eerste kwartaalstand. ‘Mijn vriend.’ Na drie maanden voelt het nog steeds onwerkelijk om dat te zeggen. ‘Mijn vriend.’ Het klinkt bijna even absurd als: ‘Ik ben getrouwd met Channing Tatum en heet nu Tatum Tatum.’
'Elke keer als hij me voorstelt als zijn 'vriendin' voel ik een golf van trots, alsof ik net een prijs heb gewonnen'
En toch is het echt waar: ik heb een vriend. Elke keer als hij me voorstelt als zijn ‘vriendin’ voel ik een golf van trots, alsof ik net een belangrijke prijs heb gewonnen. En eigenlijk is dat ook zo.
Op de eerste dag van onze verkering was ik zó enthousiast dat ik hem meteen meesleurde door mijn buurt. Een soort triomftocht, hand in hand, langs de winkeliers. Iedere bekende kreeg het te horen: ‘Dit is mijn vriend!’ Niet dat ze daarom vroegen, maar ik moest het gewoon even kwijt. Ik bedoel, als je acht jaar lang de koningin van de onafhankelijkheid bent geweest en altijd in je uppie door de buurt wandelt, is dit best een momentje. Acht jaar lang was ik die stoere, onafhankelijke vrouw die relaties maar ‘gedoe’ vond. Een invulling van je leven waarvan je hoopt dat het een aanvulling is, maar die achteraf vaak eerder tijdsverspilling blijkt. Ja, ik was misschien een beetje cynisch als het op mannen aankwam. Dus ik had mijn manloze toekomst al helemaal uitgestippeld: met vriendinnen aan de Costa Blanca, wijntjes drinken en potjes Patience spelen. Geen ingewikkelde emoties, het simpele leven.
En toen kwam hij. En werd ik smoorverliefd. Na drie weken daten vroeg hij me officieel verkering. Ondanks al mijn vooroordelen zei ik zonder een seconde twijfel: ‘Ja, dat wil ik!’ Ook al betekende dat: fulltime douchen, alles gladgeschoren houden, het bed vaker verschonen, je uitsloven in de keuken…Het betekende ook dat ik afscheid moest nemen van bepaalde gewoontes: op de plee zitten met de wc-deur open, ‘s ochtends met een kop koffie voor me uit staren, hardop tegen mezelf praten, thuis rondlopen in een lelijke bloemetjesochtendjas. En samen slapen vond ik overrated. De man in mijn leven zou ábsoluut zijn eigen slaapkamer krijgen, want mijn bed is míj́n koninkrijk.
Maar weet je? Het is allemaal veel leuker dan ik dacht. ’s Ochtends staat er altijd een kopje koffie voor me klaar. Ik praat nog steeds hardop tegen mezelf – in bloemetjesochtendjas. En ik val heerlijk in slaap in zijn armen.
’s Nachts, als we slaperig tegen elkaar botsen op weg naar de wc, zeggen we even ‘Hallooo’ en geven we elkaar een knuffel. Zo’n klein geluksmoment.
We maken overal een spelletje van. ‘Pedicuurtje’ als ik zijn voeten verzorg, ‘schoonheidsspecialistje’, wanneer we met gezichtsmaskers op de bank zitten.
En dan is hij ook nog de man die 27 liefdesbriefjes door mijn huis verstopte.
Een ander onverwacht iets is het ‘kriebel’-gebeuren. Als kind was het altijd oorlog met mijn zus om wie het langst gekriebeld werd. Mijn vriend wordt ook graag gekriebeld en daar kan ik nu niet genoeg krijgen.
Terwijl ik dat doe, besef ik: dít is dus liefde. Geen strijd, geen tijdslimieten. Ik kriebel jou zó graag! Drie maanden samen en we hebben al wat mijlpalen bereikt: samen kerst en oud en nieuw gevierd, elkaars verjaardagen meegemaakt én drie tripjes naar het buitenland – zonder irritaties of vluchtdrang. Dus wat is de eindstand van dit eerste kwartaal? Ik ben stapelgek op hem. En hij, wonder boven wonder, blijkbaar ook op mij.
'Ik hoef mezelf niet meer zo nodig te bewijzen door op high heels nachtenlang door de stad te struinen'
Tatum Dagelet
Tatum Dagelet is 50 jaar en geboren in Amsterdam. Ze is de dochter van acteur Hans Dagelet en Dokus Dagelet is haar zus. Monk, Mingus en Charlie Chan Dagelet zijn haar halfbroers en halfzus. Tatum is actrice, presentatrice, regisseur en schrijfster. Ze heeft een dochter met deejay Ruud de Wild, Toy Travis.
