Mijn date-leven ligt alweer een tijdje op z’n gat. Na een paar maanden vrij intensief online daten trok ik daags voor mijn 50e verjaardag de conclusie dat het écht niets voor mij is. Vooral het afwijzen vind ik moeilijk. Ik weet meestal al na drie woorden over en weer dat de match in kwestie geen échte match gaat worden, maar vind het zielig om dat te zeggen. Ik wil gewoon niemands zelfbeeld verwoesten.

Gelukkig date ik tegenwoordig plaatsvervangend via B&B vol Liefde. Zo heb ik in ieder geval nog iets van date-drama in mijn leven, en vooral vind ik het uiterst leerzaam. Want die mensen daar wijzen natuurlijk aan de lopende band af en het gaat ze allemaal supermakkelijk af. Gewoon: “Ik voel geen klik. Het is tijd dat je naar huis gaat.”

Tijdens mijn laatste lange relatie zaten mijn ex en ik weleens te mijmeren over een vertrek naar bijvoorbeeld Frankrijk. Hij bleef hopen dat we daar dan ook een B&B zouden openen, alhoewel ik consequent “Hell no!” zei als hij dat opperde. Ik moest er niet aan denken. Ik ga geen bedden verschonen van mensen die ik niet ken en al helemaal niet hun schaamharen uit doucheputjes pulken.

Toch lijkt een B&B beginnen de enige overgebleven mogelijkheid voor mij om een man te vinden. Sterker nog, RTL zou die voor me vinden. Ik zou alleen maar een ongemakkelijk oproepje moeten opnemen met mijn telefoon en met m’n armen over elkaar hoeven wachten tot de eerste gast zich zou melden. En het verschonen van de lakens en schaamharen scheppen zou ik lekker overlaten aan mijn aanbidders – zīj willen indruk maken, dan moeten ze ook maar een beetje meehelpen.

Maar boven alles zou ik het als B&B-eigenaar eindelijk makkelijk vinden om mannen te cancelen. Je zegt gewoon dat je het gevoel hebt dat iemand ‘niet goed zou kunnen aarden in [vul exotisch land van mijn B&B in]’ en zet hem met een haaiengrijns buiten de deur.

Een B&B als oplossing voor mijn date-problemen. Dat ik daar niet eerder aan heb gedacht. Naar Frankrijk wil ik trouwens niet meer. Doe maar Costa Rica of Bora Bora of de Seychellen. En als dat niet haalbaar is, bijvoorbeeld omdat ik komend jaar nog even een tiener richting een diploma moet duwen en hem niet vlak voor de finish kan ontwortelen (dat had m’n moeder trouwens ook wel kunnen verzinnen), ga ik de Achterhoekse akkerbouw in. Eén dezer dagen zal Yvon Jaspers toch echt weer nieuwe vrijgezelle boeren nodig hebben.”

'Een hoopvolle man die schrikt als ik me omdraai: ik wil waken voor het 'van voren museum, van achter lyceum'-effect'Lees ook