Vorige week zag ik ‘The Tinder Swindler’ op Netflix. Voor de enkeling die de hit-documentaire nog niet heeft gezien: hij vertelt het verhaal van de Israëlische miljardairszoon Simon Leviev, nazaat uit een geslacht van diamantairs en op zoek naar de ware liefde op Tinder.
Althans: dat speldt hij zijn slachtoffers op de mouw. In werkelijkheid is deze Shimon Yehuda Hayut een veroordeelde oplichter, die een groot talent heeft om mensen bakken met geld afhandig te maken.
Vrouwen vooral, die denken dat ze hun prins op het witte paard hebben gevonden en hem al snel tientallen duizenden euro’s ‘lenen’. Drie vrouwen komen in de docu aan het woord. Allemaal hielden ze een schuld van meer dan een ton over aan hun Tinder-match. Die weliswaar aan het einde van de uitzending – spoiler alert! – in de bak verdwijnt, maar dan voor paspoortfraude, niet voor het financieel uitkleden van zijn zogenaamde geliefden.
Tijdens het kijken vroeg ik me de hele tijd af: zou ik erin zijn getrapt? De verhalen die Simon/Shimon verzon om aan geld te komen, leken allemaal behoorlijk grotesk. Hij had het over vijanden die achter hem aanzaten, bankrekeningen die tijdelijk waren bevroren en aanslagen op zijn leven waarbij hij slechts op het nippertje aan de dood was ontsnapt. Meer iets voor een Hollywood-film dan voor het echte leven, zou je zeggen.
Bovendien ben ik nogal een bange schijterd als het om geld gaat. Zou ik ook allerlei leningen hebben afgesloten en creditcards aangevraagd, zoals de vrouwen in de film? Ik kan het me amper voorstellen. Tegelijkertijd ging het hier bepaald niet om naïeve of domme dames. En hoewel dit verhaal wel heel extreem is, zijn er massa’s mensen die ten prooi vallen aan gewiekste oplichters.
Ik moest daar weer aan denken toen ik begin van de week een interview met Mark Rutte las in het Algemeen Dagblad. De gemeenteraadsverkiezingen komen eraan, en dus was het tijd voor een charmeoffensief van de Minister-President die natuurlijk ook gewoon de leider van de VVD is.
‘We zijn nog steeds een gaaf en lief land’, had Rutte laten optekenen. En hij hoopte van harte dat we ‘de komende tijd weer vaker naast elkaar gaan staan, zowel letterlijk als figuurlijk’. Best een opvallende uitspraak als je kijkt wat er de afgelopen jaren allemaal in de politiek is gebeurd.
We hadden het toeslagenschandaal, waarvoor de duizenden slachtoffers nog steeds niet allemaal fatsoenlijk financieel zijn gecompenseerd, om over de meer dan duizend uit huis geplaatste kinderen van kapotgemaakte gezinnen nog maar te zwijgen. In Groningen wacht een flinke hoeveelheid eigenaars van verwoeste huizen door bevingsschade ook nog steeds op een vergoeding.
De uitgeklede zorg kraakt en piept na twee jaar corona onder de voortdurende overbelasting, voor de zorgmedewerkers die in de eerste golven werden besmet en vervolgens long covid opliepen, is nog geen (financiële) oplossing. De – jeugd – GGZ kampt met steeds langer wordende wachtlijsten, een huurwoning is nergens meer te vinden en een koophuis is helemaal praktisch onbetaalbaar geworden.
Dus hoezo ‘een gaaf land’? En hoe kunnen we vaker naast elkaar gaan staan als de overheid überhaupt niet aan de kant van de burgers lijkt te staan? Toch gaan er straks weer heel veel mensen op de VVD stemmen. Dat gebeurt immers al jaren zo. Als je dat bedenkt, is het eigenlijk helemaal niet zo gek dat de vrouwen uit The Tinder Swindler in de gladde praatjes van Simon Leviev zijn getrapt. In Nederland gebeurt elke keer hetzelfde met Mark Rutte.
'Het gaat niet sneller als je ze uitscheldt of belachelijk maakt omdat ze blijven'
