Ik dacht: Maarten, daar zit wat in. Volgens mij is een deel van mijn generatie namelijk vaak bezig met wie ze zijn, of het werk wat ze doen wel leuk is, of hun sociale leven wel uitgebreid genoeg is en of mensen op social media wel doorhebben dat het echt héél érg góéd gaat. Of hun verhaal klopt. Heus niet allemaal bewust – er zijn denk ik weinig mensen die thuiskomen na een lange dag werken en dan in hun notities de verschillende aspecten van hun leven raten (‘Sociaal leven: 6, binnen een uur weggegaan van de vrijmibo en al helemaal te moe voor bootcamp.’) Maar de ‘wie ben ik nou eigenlijk?’-vraag is onder, jaja, daar heb je ‘em weer, ‘millennials’ best actueel.

Volgens de cultuurfilosoof krijg je een burn-out als je het verhaal dat je hebt gecreëerd niet meer kunt volhouden. Hij zegt het niet expliciet, maar het lijkt mij dat je dat verhaal vóóral niet meer vol kunt houden als het niet bij je past. Hij vertelt van een student die bungeejumpt omdat het goed staat op z’n CV. Als dat één van de activiteiten is die je doet omdat het maakt wie je wîlt zijn, in plaats van wie je bént, ja, nogal wiedes dat je na jarenlang dingen doen die ver van je afstaan een burn-out krijgt. Het kost namelijk bakken met energie om niet jezelf te zijn.

Maarten stelt dat we in deze tijd niet meer terug kunnen naar het ‘niet serieus nemen van onze verhalen’. Oftewel: om te overleven, moeten we de juiste verhalen vormgeven en volhouden. En daar hebben we hulp bij nodig. Ik denk dat het belangrijk is dat een mens leert te zijn wie hij ís, in plaats van wie hij wíl zijn. En dat deze maatschappij weer gaat draaien om wie je bent als mens, met al je goeie en slechte eigenschappen, in plaats van wie je bent als student, werknemer of deelnemer aan de idiote wedstrijd die we ‘living the good life’ noemen. Ik hoorde laatst iemand zeggen: ‘Ja, zij heeft al 5 jaar een burn-out, dus ze is nog helemaal nergens op werkgebied’. Ik dacht: nou en? Ze ís iemand. Daar gaat het om. En dat inzicht zijn we kwijtgeraakt.

Ik denk dat het belangrijk is dat het verhaal dat we over onszelf creëren, reflecteert wie we zijn als mens. Dat het bij ons past. En hoezo zou je dan niet kunnen overleven? Voor overleven heb je niet meer nodig dan liefde en geld om te slapen, eten en drinken. Volgens mij hoef je daar niet voor te bungeejumpen.

Lees ook
Lianne over ‘Damn Honey’: ‘Feministen zure zeikerds? Dat vooroordeel gaat er hier aan’

Lianne Marije Sanders (29) is freelance journalist en schreef met twee collega’s het boek ‘Zeik niet zo’. Je kunt haar volgen op Twitter en Instagram.