“Hoi! Sorry dat ik wat later ben. Ben je hier al lang? Gave plek dit! Wat leuk om hier af te spreken, joh. Jij was hier al vaker, denk ik? Ik voor het eerst. Nou goed, ik ben dus Kasper. Je herkende me al van de profielfoto, misschien? Iets grijzer… wat aangekomen? Nou, die foto is best recent eigenlijk. Goed. Knuffel? Aangenaam.”
Om maar meteen met de deur in huis te vallen: ik vind daten verschrikkelijk. Het is hel en verdoemenis, martelgang en foltering, vlees noch vis en soms helemaal lul met peren. Herinner jij je bijvoorbeeld nog dat je jouw laatste match (die je op de foto’s nog de McDreamy van Tinder vond) zag binnenlopen en dezelfde seconde dacht: ‘o mijn god, kan deze wandelende pizza calzone op die hallucinerend witte gympen nog worden afbesteld?’ Maar dat ging niet meer, dus werd ’t weer ouderwets date-doorbijten. ‘Dit nooit meer!’, beloofde je jezelf op weg naar huis. Weet je nog?