Twee vrouwen van een jaar of zestig en met een moddervet hoofdstedelijk accent komen al luid converserend het warme houten hok binnen. “Godskelere wat is dat heet”, verzucht de ene. Ze nemen zuchtend plaats op een bankje en er valt een moment stilte. Na slechts enkele seconden begint één van hen: “Wat ik nou toch meemaak van de week.”

“Je weet toch Carlos, die oude vriend van mij? Die was dus een weekie op bezoek, hartstikke gezellig natuurlijk. Wij heel Amsterdam door, vreselijk gelachen ook, maar ik ken hem dan ook al jaaaaaren. Nou, de week voorbij, ik mee naar Schiphol, want hij spreekt natuurlijk maar een half woord Engels. Komen we aan bij die balie van de Vueling, moest hij ineens betalen voor zijn koffer! Op de heenreis mocht die gratis mee, maar nu moest hij dus lappen. Zestig euro! Wij in het Spaans tegen elkaar klagen, maar goed wat moet je dan? Nou, zei die mevrouw van de balie: ‘If you pay in cash, I can give you a discount and it is only fifty euros.’ Scheelt toch een tientje, dachten wij. Dus hup wij naar de pinautomaat, want wie heb d’r nog cash tegenwoordig en terug naar de incheckbalie.
Kennelijk dacht zij dat ik ook Spaans was, dat heb ik natuurlijk wel vaker met die zwarte krullen van mijn, want net toen wij na het inchecken wegliepen, zegt die stewardess tegen haar collega. ‘Ja dat doe ik wel vaker bij buitenlandse toeristen, die laat ik contant betalen als ze hun koffer bijboeken. Als je ze dan een beetje korting geeft, happen ze bijna allemaal. En dan noemen ze ons Hollanders gierig!

Je moet het wel alleen bij toeristen doen, want die weten natuurlijk ook niet hoe het hier werkt. Dat levert me toch al gauw een paar honderd euro per dienst op. En wie doe ik er nou kwaad mee?'”

“Nou, ik heb me in moeten houden”, gaat het verder in de sauna, “want dat ken natuurlijk niet! Maar je kent mijn, ruzie is zo niet m’n ding, dus ik heb me eigen gekalmeerd door een paar keer diep adem te halen en toen ging het wel weer. Je wilt toch dat afscheid gezellig houden en niet laten verpesten, plus hij had wel tien euro minder betaald.”

Inmiddels was ik redelijk oververhit geraakt. Een blik op de zandloper leerde me dat het kwartier al ruim om was, maar ik kon niet weg zonder de afloop gehoord te hebben. Dampend stapte ik de sauna uit, een levensles wijzer. Voor roddels moet u niet bij de kapper zijn, maar in je nakie in sauna. Dáár worden pas dingen besproken. Verder gun ik Vueling vooral beter personeel.

'Ook al is het op moment van schrijven pas half tien in de ochtend, ik ga er eentje opentrekken’Lees ook