Eens in de zoveel tijd, ongeveer twee à drie keer per jaar, krijg ik de kriebels. Dan heb ik ineens de onbedwingbare behoefte om het hele huis schoon te maken.
Dit ontstaat ook vanuit het feit dat ik de rest van het jaar extreem weinig zin heb om grondig schoon te maken.
De Franse slag is hoe ik mijn schoonmaakstijl zou omschrijven. Wat ook niet echt helpt, is dat onze schoonmaakster niet mee verhuisd is naar ons nieuwe huis. En we hebben nog geen nieuwe gevonden (mocht iemand nog een goeie schoonmaakster weten, we houden ons aanbevolen).
Deze keer was de keuken aan de beurt. Het ving aan met de ijskast. Helemaal uitruimen, schoonmaken en alles er weer in. Alles uit de bestekla, kruimels eruit zuigen, sopje er doorheen en klaar.
Dan door naar het klusje waar ik het minste zin in had, maar wat wel vreselijk veel voldoening geeft: de afzuigkap. Het zal ongetwijfeld aan mij liggen, een soort placebo effect, maar ik heb altijd het idee dat wanneer ik de afzuigkap schoon heb gemaakt hij ook beter afzuigt. Helaas bleef de voldoening ditmaal uit. Bij het verwijderen van de filters, twee stuks, bleek dat van één van hen het gaas kapot was gegaan.
Voorlopig konden we, volgens de handleiding, niet koken. Maar geen paniek dachten we, dan bestellen we toch gewoon een nieuwe? Zo werkt dat blijkbaar jammer genoeg niet. Een zoektocht op internet leerde mij dat er veel obscure websites zijn die in afzuigkaponderdelen doen, maar precíes het filter dat ik nodig had, was nergens te krijgen. Uiteindelijk vond ik in de krochten van het web een website die hem leek te hebben, voor €90,- per stuk. Duur, maar soît.
Teleurstellend genoeg deelde de klantenservice na de bestelling mee dat zij zich vergist hadden en hem toch niet konden leveren. Dat was een tegenvaller, maar deels ook een opluchting, want ik vond het nogal aan de prijs.
Vervolgens contacteerde ik de fabrikant van de afzuigkap. Ik vertelde dat ik twee filters wilde, als ze hem hadden, want mocht er dan weer een kapot gaan dan had ik er vast eentje reserve. Immers, ze blijken nogal lastig te krijgen. Het goede nieuws was dat ze inderdaad hadden wat ik zocht, het slechte nieuws was dat het filter, ik gok met een productieprijs van een euro of drie wel tweehonderdtwintig euro kostte.
Toen ik reageerde dat ik negentig euro al veel vond, en dus tweehonderdtwintig voor twee al helemaal buitensporig, werd mij doodleuk medegedeeld dat dit de prijs per stuk was. PER STUK! Dat is toch niet te geloven? Hoe kun je dat vragen voor zo’n goedkoop onderdeel? Daar kun je gewoon met vier mensen van uit eten!
De mevrouw van de klantenservice had wel een goed idee: koop er dan maar eentje in plaats direct twee. Dat hoeft ook helemaal niet, zei ze, want ze gaan zeker 15 jaar mee. Nou is het huis waar ik woon in 2018 gebouwd dus die theorie leek me vrij gemakkelijk te ontkrachten.
Drie dagen later ontvingen wij per post ons duurbetaalde accessoire, en kon ons culinaire leven zich hervatten. Sindsdien speel ik serieus met het idee om ergens aan de andere kant van de wereld een fabriek in afzuigkapzuigfilters te beginnen. Met zoveel winstmarge kan ik dan, heb ik uitgerekend, over een week of twee met pensioen.
'Het ziet er inderdaad niet best uit, maar deze opmerking laat mij tóch verbaasd achter'
Jan Versteegh is presentator, podcastmaker en schrijver. Hij woont samen met vrouw Dieuwertje en dochters Lulu en Bella. Hij is auteur van Doodmoe & dolgelukkig. Het boek geeft een eerlijk inkijkje in het vaderschap. Op deze plek zal Jan wekelijks zich druk maken en verwonderen.
