Volgens Zuckerberg van Facebook kan de wereld wel wat meer mannelijke agressie gebruiken. Best grappig, Zuckerberg die zichzelf mannelijkheid toedicht.
Maar nee, als we ergens meer dan genoeg van hebben, dan toch zeker de energie en agressie van al die opgewonden mannetjes die de wereld ten gronde richten uit ijdelheid.
Neem Andrew Tate, de crimineel die het internet vol blaft met hatelijke teksten over vrouwen. Hij wil de nieuwe premier van het Verenigd Koninkrijk worden. Dat kon er nog wel bij. De ene veroordeelde crimineel is nog niet geïnstalleerd als president van Amerika, of de volgende staat al te trappelen om de macht te grijpen.
Tate heeft meermaals in de cel gezeten en verdient, naar eigen zeggen, zijn geld als pooier. Hij is al een paar keer met zijn broer opgepakt voor seks met minderjarige meisjes, verkrachting en vrouwenhandel. En hij schijnt enorm populair te zijn onder jongeren, vooral jongens die zich vastklampen aan zijn sneue gesnoef, waarin hij opschept hoe hardhandig hij met vrouwen omgaat.
De ideeën van Tate over vrouwen zijn slaapverwekkend achterhaald: ze horen achter het aanrecht, moeten naar mannen luisteren, zijn nergens goed voor behalve baby’s baren en verdienen slaag als ze niet luisteren.
'Als je wilt weten hoe het met de wereld staat, hoef je maar naar de positie van vrouwen te kijken'
Vroeger werden dit soort types genegeerd en uitgelachen, en waren ze veroordeeld tot eenzame hoogtepunten op zolder met hun linker- of rechterhand en een verfrommeld zakdoekje. Maar tegenwoordig is iedereen een ster in zijn eigen online koninkrijkje.
Wat het is met Tate: hij pocht over mannelijkheid en kijkt neer op vrouwen, maar hij is wel afhankelijk van hen voor zijn inkomsten. Hij is emotioneel, geestelijk en intellectueel zo zwak, dat hij alleen met geweld zijn gelijk kan afdwingen. Bij een zelfstandige vrouw met eigen inkomen maakt hij geen schijn van kans.
Het is die eeuwige, totaal niet originele tegenstrijdigheid die je bij veel seksistische mannen ziet: hun trots en eigenwaarde halen ze uit de kritiekloze adoratie van vrouwen. Op zichzelf zijn het slappelingen, maar door andere mannen op te zwepen, geld afhandig te maken of wetten in te stellen, houden ze zichzelf kunstmatig groot en sterk.
Als je als man niks te bieden hebt, ga je voor een afhankelijke vrouw. Daarom willen veel van die Tate-klonen gehoorzame vrouwen zonder eigen inkomen; vrouwen die hen niet tegenspreken zodat ze zich sterk, superieur en gewild voelen.
Maar als een vrouw eerst haar persoonlijkheid en talenten moet uitschakelen, zodat een man zich beter voelt, blijft er weinig over. Tate vergiftigt nu onzekere jongens en mannen met foute ideeën, maar onderschat zijn politieke gevaar niet. Tate, Trump, Musk, Zuckerberg, ze tappen allemaal uit hetzelfde stinkende vaatje. Tijd om de fluwelen handschoenen uit te doen.
'Zo aan het einde van 2024 en aan het begin van 2025 is hoop wat we nodig hebben'
