Er zijn gelukkig geen beelden van de gruwelijke moord op de Oegandese hardloopster Rebecca Cheptegei. Maar toch zie ik het voor me, hoe de topatlete, die vorige maand nog de marathon op de Olympische Spelen van Parijs liep, door haar ex-partner werd gedood.
Ze moet een sterke, stoere vrouw zijn geweest – dat kan niet anders als je op topniveau marathons loopt. Hij zal haar fysiek niet aangekund hebben en dus overgoot hij haar met benzine en stak het vuur aan, ze was compleet weerloos.
Een buurvrouw vertelt in een van de verslagen hoe Cheptegei naar haar toe rende en om hulp vroeg. Volgens diezelfde buurvrouw rende haar ex haar achterna en goot nog eens wat benzine over haar heen. De kille harteloosheid om er nog wat bij te doen. IJzingwekkend.
Femicide, moord op vrouwen, is een wereldwijd probleem. Het is een hardnekkige, gewelddadige pandemie. Slechts weinig verhalen halen het nieuws, maar wanneer ze dat doen, gaan ze onder je huid zitten. Zoals het verhaal eerder dit jaar van de jonge Indiase arts die in het ziekenhuis werd verkracht en vermoord.
In Amerika worden bijna drie vrouwen per dag gedood door een (ex-)partner. In Frankrijk is elke drie dagen een vrouw slachtoffer van dodelijk geweld en in Nederland wordt elke acht dagen een vrouw vermoord. Dat zijn extreem veel vrouwen waar relatief extreem weinig aandacht voor is.
Geweld tegen vrouwen: de cijfers in Nederland zijn om te huilen
Het gaat niet alleen om moord, maar ook geweld, seksueel geweld en uitbuiting. Het komt overal voor, in alle lagen van de bevolking. Op dit moment is er een geruchtmakende rechtszaak in het Franse Avignon tegen de 71-jarige Dominique Pélicot die zijn 72-jarige vrouw Gisèle Pélicot tussen 2011 en 2020 drogeerde, verkrachtte en liet verkrachten door tientallen mannen.
Waarom? Omdat het hem opwond. Hij maakte er foto’s en filmpjes van. Zijn vrouw had al die jaren geen idee, ze moest het van de politie horen; die betrapte haar man toen hij vrouwen onder hun rokjes probeerde te filmen. Ze deden onderzoek en ontdekten vervolgens duizenden foto’s en video’s op zijn laptop. Ook naaktfoto’s van zijn dochter.
Pélicot had niets door, maar veel vrouwen leven in angst voor de eerstvolgende geweldsuitbarsting van hun partner. Onvoorstelbaar om bang te moeten zijn voor de persoon bij wie je het veiligst zou moeten zijn. Alsof je een tijger in huis hebt lopen die elk moment kan toeslaan.
In verschillende landen is er inmiddels wetgeving, maar er is meer nodig, veel meer. Een opstand, revolutie. Het is absurd dat de helft van de bevolking zoveel gevaar loopt en bang moet zijn voor de ándere helft.
Ouders moeten hun zonen opvoeden. Weg met die idiote vrouwenhatende influencers en al die mensen die het bagatelliseren en slachtoffers slutshamen. Vrouwenhaat is geen lolletje voor aan de talkshowtafel. We hebben een mentaliteitsverandering nodig, onder mannen en vrouwen.
Vrouwen zijn niet het bezit van mannen. Ze zijn mannen niets verschuldigd. Wie dat niet begrijpt, is deel van het probleem. Wat je nu ziet, is dat allerlei types het alleen veroordelen als het uitkomt.
Vrouwenhaat en geweld tegen vrouwen hebben geen kleur, geloof of culturele achtergrond. Van Japan tot Canada, Engeland tot Zuid-Afrika. Iedereen die je wijs wil maken dat ‘donkere mannen’ ‘onze witte vrouwen verkrachten’ moet je wantrouwen. Iedereen die zich er niet druk om maakt, ook.
Familiedrama? Partnerdoding? Nee, noem het femicide: 'De rest is te verhullend'
Hassnae Bouazza is journalist, schrijver, vertaler en programmamaker.
Ze werkt als freelancer voor televisieseries, schrijft voor NRC, schreef samen met sterrenchef Soenil Bahadoer het kookboek Spicy Chef en heeft haar eigen online glossy Aicha Qandisha. Voorjaar 2022 verscheen haar nieuwe boek Een koffer vol citroenen.
