Qatar bestaat voor bijna 90 procent uit buitenlandse arbeiders, die door de kleine elite als beesten worden behandeld. Sinds Qatar in 2010 het WK kreeg toegewezen, zijn er meer dan 6.500 Zuid-Aziatische gastarbeiders omgekomen; zeker tientallen bij de bouw van nieuwe stadions. Hun levens lijken niets waard. En al die onderbetaalde werknemers zullen het nog zwaarder krijgen als 1.2 miljoen uitzinnige voetbalfans naar Qatar komen.

De fans krijgen ook een tamelijk hypocriet welkom. Alcohol wordt voor de gelegenheid op meer plekken toegestaan; niet alleen in bars en restaurants met een vergunning, maar ook in fanzones. In stadions mag je echter niet drinken. Of ongepaste kleding dragen. Of obscene dingen roepen. Het is ook strafbaar om intiem te zijn in het openbaar. En (homoseksuele) voetbalfans die een regenboogvlag tonen kunnen in de bak belanden.

Dat gaat dus verder dan de regels in het vorige dubieuze gastland, Rusland (dat vanwege de oorlog nu niet mag meedoen). En waarom zou je een sporttoernooi organiseren in een land waar het in november en december nog 30 graden kan worden? Stadions moeten worden gekoeld om het draaglijk te houden. Dat gebeurt zogenaamd klimaatneutraal, maar het zijn absurde maatregelen in tijden van wereldwijde energietekorten.

Het WK in Qatar is een belediging voor de sport. Een wereldkampioenschap zou het beste in ons naar boven moeten halen. Maar dat is kennelijk naïef gedacht. In het topvoetbal regeert alleen het geld, dus kun je mensenrechten negeren of afkopen. Het team van Denemarken reist wel zonder partners en familie naar Qatar, als verkapt protest. Maar het zou pas echt verschil maken als de voetballers thuisbleven. En tja, dat durft niemand.

Daar kun je als principiële toeschouwer weinig tegen beginnen. Het is wel sportief dat sommige kroegbazen de wedstrijden niet uitzenden, ook al lopen ze daar veel inkomsten mee mis, helemaal in onzekere tijden. Ik kan ook moeilijk kijken naar die frisse grasvelden in glimmende stadions, wetende welk leed daaraan voorafging. Het interesseert me dus niet wie de beker krijgt. In Qatar heeft de hebzucht al gewonnen, en de menselijkheid verloren.

'De wrede realiteit in Iran gaat verder dan het wel of niet dragen van de juiste hoofddoek'Lees ook