Columnisten zijn net mensen. En deze columnist gaat even niet zo lekker. Ik slaap al weken slecht, heb vreemde dromen en word afgepeigerd wakker. Ik schiet steeds in de stress van mailtjes en berichten, met vervelende verzoeken en vragen. Laat me alsjeblieft met rust. Ik begin drukke plekken en heftige prikkels te mijden, waar ik voorheen juist van opleefde. Laat mij maar even alleen met het melancholische oeuvre van Taylor Swift.
Ik studeerde psychologie en heb als zelfbewuste millennial ook drie jaar therapie gehad. Dus ik ga weer bij mezelf te rade. Is dit een herfstdip en heb ik wat zonlicht nodig? Ben ik down door de deprimerende staat van de wereld? Of is dit een échte depressie? Er hangen wel vaker donkere wolken boven mijn hoofd. Het kan ook een midlifecrisis zijn, of de beruchte burn-out die al veel vrienden onderuit haalde. Het is waarschijnlijk een beetje van alles.
