Ik dacht aan een Pakistaanse reisgenoot, die knetterstoned de geboortedag van de profeet Mohammed vierde, maar klaagde dat moslims in het Westen alcohol drinken om zich decadent te voelen. Hij zou Arooj, die in de VS woont, daar vast onder scharen. Een andere Pakistaanse kennis, die ik ook in mijn boek ’Half’ beschreef, gebruikte juist geestverruimende middelen om dichter tot Allah te komen. „We nemen LSD en bestuderen dan kalligrafie.”

Arooj zong loepzuiver in Paradiso, met engelachtige uithalen tegen de achtergrond van een neonverlichte poptempel. Ik sloot mijn ogen en kwam in hogere sferen. Maar de zangeres leek haar hemelse talent te downplayen, tijdens droogkomische intermezzo’s. „Iedereen noemt dit altijd mystieke muziek, maar eigenlijk gaat het gewoon over liefde – en waarom love sucks. Ik ga richting de veertig, dus veel van mijn vrienden liggen nu in scheiding.”

Het blijft fascinerend hoe mensen een persoonlijke draai geven aan cultuur, traditie en geloof, en van oude lapjes stof een prachtige nieuwe quilt maken. Daarom was ik ook vereerd toen ik werd gevraagd als ceremoniemeester voor een bijzonder huwelijk. De Nederlandse vriend die me meenam naar het concert trouwde met zijn islamitische verloofde, die Zuid-Aziatische wortels heeft en in verschillende landen opgroeide.

Hoewel de verbintenis niet zonder uitdagingen was, lukte het om hun werelden respectvol te verenigen. De voorganger in de ceremonie sprak Urdu, Arabisch, Engels én Nederlands, en kon de islamitische gebeden dus goed vertalen. Er werden geen curry’s geserveerd, maar fusiongerechten uit alle werelddelen. De vrouwelijke sitarspeler stopte westerse pophits in een klassiek jasje. Het was een dry wedding, maar iedereen was high on love.

Ik voelde me op mijn gemak tussen de gasten uit Iran en Egypte, tussen de Britse Pakistanen en westerlingen die waren opgegroeid in het Midden-Oosten. Aan tafel deelden we verhalen over culturele verwarring, gedoe met familie en de restricties die we omzeilden.

We zoeken allemaal naar een balans tussen traditie en moderniteit, tussen vrijheid en verbondenheid. Maar in die culturele kruisbestuiving voel ik me het meeste thuis.

'Mijn vriend werkte ook bij 'de sekte' DWDD, een gevaarlijke mix van adrenaline en angst'Lees ook