Het begrip ‘influencen’ beperkt zich niet tot socialmediasterren die ons de nieuwste spullen aanprijzen, in de hoop dat hun invloed wordt omgezet in consumptie. Politici zijn in zekere zin ook influencers, vindt columnist Ginny Ranu, die wil dat we waken voor wappies.
Politici zijn influencers die potentiële kiezers vaak strategisch naar de mond praten, dan wel preken voor eigen parochie om ideologieën te converteren naar de stembus.
Maar hoewel we politieke standpunten voorheen overlieten aan de professionals, kan tegenwoordig iedere idioot met een platform lijsttrekker zijn van zijn eigen partij. Zo ook de wappies.
Dat we steeds luier worden, getuigt wel van de huidige tendens binnen onze samenleving. Een postpakket wordt vaak tot drie keer toe aangeboden voor we mopperend naar een ophaalpunt togen. We werken liever parttime dan fulltime, want er moet nóg meer genoten worden van vrije tijd. En het interpreteren van context stopt regelmatig bij het lezen van een nieuwskop.
De gemakzuchtigheid om ‘zelf nadenken’ aan anderen over te laten, is onderdeel van de collectieve lethargie waar onze maatschappij onder lijdt. Iets – en tevens het enige – waar egoïstische moederharten, ‘(corona)wappies’ en ‘schapen’ zoals ik het over eens zijn.
Laat zelf nadenken nu juist zo noodzakelijk zijn om krankzinnige theorieën niet te laten woekeren.
Echter, in hoeverre denken we daadwerkelijk zélf nog na? Als een wetenschappelijke opinie niet meer in ons straatje past, verliezen we ons verstand liever in door influencers ‘geresearchte’ conclusies en conspiracies die rieken van confirmation bias.
Intellectuele armoede zit ‘m in mensen als Jay Francis of Jorn Luka, die hun ‘politieke nevenfunctie’ zelden versterken met écht feitelijke argumenten. Sterker nog, ‘wakkere’ statements komen nogal eens voort uit zwakke onderbouwing, voortgevloeid uit emotie. Een factor die ervoor zorgt dat het ego subjectieve vertroebeling van de waarheid vermomt als feit.
We verliezen de kwaliteit van een standpunt uit het oog, omdat we onze zelfgekozen leiders vertrouwen. Kunnen we zelf languit op de bank Netflixen. Terwijl we met onze luie reet een trui met de stiksels ‘zelf nadenken’ in ons digitale mandje droppen.
Als een academische achtergrond geen waarde meer heeft door de toegankelijkheid van digitale informatie, kunnen we universiteiten wel opdoeken. Dan ben ik vanaf nu psycholoog, want ik heb er veel over gelezen. Het trekken van geloofwaardige conclusies, gebaseerd op empirisch onderzoek, kritische discussies en objectieve interpretaties moeten we aan de wetenschap overlaten.
Zélf nadenken betekent dat we niet klakkeloos moeten aannemen wat een ‘wappie’ ons voorschotelt. Want… zijn zíj uiteindelijk niet degenen die hun vergaarde publiek omzetten naar uitverkochte theaterzalen en wappie-merchandise? Ik dacht dat alleen de grote boze pharma uit was op onze lichamen en geld.
Hmm… Misschien is die kritische objectiviteit van onze wappieleiders dan toch bezoedeld door macht en commercie. Hetgeen zij de overheid van betichten.
De individuele verantwoordelijkheid om onze éigen hersenen te laten kraken is uiteindelijk het enige dat het vertrouwen in de kwaliteit van het collectieve debat zou moeten waarborgen. En als dat te ingewikkeld wordt, kunnen we het wat mij betreft maar beter aan de wetenschap overlaten. Helemaal in tijden waarin waanzin verbindt.
Ginny Ranu: 'Kinkshamen is vrijheidsbeperkend'
