Slobberwijntjes daargelaten, want niet iedereen heeft een gevulde portemonnee, maar lieve wijndrinkers, zijn we niet wat te oud voor spotgoedkoop bocht dat ons met een draaidop vanuit het schap aanloert?
Nu wil ik vooraf disclaimen dat ik geen superieure kenner ben. Echter, aan mij heb je ook geen roekeloze druivenvandaal. Dit is namelijk een aanmoediging om goede wijn te drinken én te appreciëren, omdat je het verdient en de wijnboeren ook.
Nog ruim een week en kerst staat op het menu, evenals de gore sloten wijn die doorgaans in de supermarkt worden opgesnorkeld. Waar ik een Gato Negro of een Mooi Kaap – hulde voor de rebranding van het etiket! – (mijn maagzuur speelt al op bij het schrijven van deze namen) een kleine acht jaar geleden niet schuwde, ben ik als dertiger eindelijk volwassen en weiger ik nog discutabele vin te drinken.
Niet omdat ik nou zo’n dikke bankrekening heb, maar omdat ik als naderende-veertiger de vernietigende katers niet meer trek. Een knallende koppijn, die waar mogelijk nóg erger voelt na een avondje (uit de) bocht. Ik heb gewoon geen tijd meer om een week te revalideren, omdat er zo nodig bespaard moet worden op kwaliteit. Je kunt tenslotte toch niet verwachten dat wat je in Zuid-Afrika drinkt, je ook in Hollandia in dezelfde samenstelling uit de fles slurpt voor een schamele zes eurie?
Supermarkten kopen hun wijnen in pittige volumes in bij niet-zo authentieke wijnhuizen of, beter gezegd, katerfabrieken. Als ik mijn katers financier, dan moeten ze het wel dubbel en dwars waard zijn. Ik tolereer ze sneller wanneer ze voortkomen uit vochtgebrek, dan vanwege alle rotzooi die erin is gestopt om de treurige kwaliteit te compenseren met nepsmaak.
Een andere reden is, omdat ik goedkope wijn niet sympathiek vind. Ja, ik praat je na de hele veganhype meteen een nieuw schuldgevoel aan.
Lokale wijnhandelaren die bij goede wijnhuizen inkopen en wijn verkopen waar zo min mogelijk mee is gerommeld, verdienen naar mijn mening alle klandizie mogelijk. Daar staan vakmensen, in plaats van een vakkenvuller die zelfs met frisse desinteresse nog weet te concluderen dat je écht te goed bent voor een pak Wild Pig mét tapje.
Ik ken een waanzinnige vrouw; mensen noemen haar Jans. Ze is in mijn ogen een wijngodin en weet álles van deze zalige drank. Momenteel maakt ze haar eigen wijn in Frankrijk. Haar droom. Het duurt een tijdje voor wij daarvan kunnen genieten, want zo’n proces verloopt niet altijd vlekkeloos. Vorst, extreme droogte, allerlei factoren spelen mee die effect kunnen hebben op de oogst en dus hoe soepel jouw slok uiteindelijk je keel in glijdt. Dat kost gewoon wat. En dat verdient het ook, net als jij. Want, wil je alleen maar dronken worden of wil je ook nog genieten?
Support ook met kerst de echte wijnmakers en wijnhandels, het hoeft niet eens zoveel te kosten. Heb je weinig budget? Dan haal je ook daar een wat lokalere wijn voor een zacht prijsje. Heus! Echter, voor Chateau d’Migraine hebben we te hard gewerkt hoor, lieve mensen.
Bovenal; Your body is a temple. Je gooit toch ook geen diesel in een benzinebak?
Ginny Ranu: 'Een feestelijke periode kan ik niet aan mij voorbij laten gaan zonder zaniken'
